Μέσα από μια έξυπνη και επίκαιρη κωμωδία, η εξουσία ξεγυμνώνεται και παρουσιάζονται τα «αδιάσειστα» στοιχεία που χρησιμοποιούνται για την ενοχοποίηση κάποιου. Ένα ανοιχτό παράθυρο στον έκτο όροφο μπορεί να αποτελέσει λύση όταν η ψυχραιμία χάνεται και ο θάνατος θα αρχειοθετηθεί απλώς ως «τυχαίος»!
Ο Ντάριο Φο καταφέρνει να ξεσκεπάσει μέσα από το έργο του, τη δολοφονία του «αναρχικού σιδηροδρομικού» Τζουζέπε Πινέλι, που διαπράχθηκε από την ιταλική αστυνομία. Με σατιρικό και ειρωνικό τρόπο καταγγέλλει το τραγικό συμβάν, καυτηριάζει την κατάχρηση της εξουσίας και αν και γράφτηκε πριν από χρόνια για να ασκήσει κριτική στην ασύδοτη εξουσία του συστήματος δικαιοσύνης της Ιταλίας και της κυβερνητικής διαφθοράς, σήμερα, χρόνια μετά, ο θεατής δεν θα δυσκολευτεί να βρει πολλές –πάρα πολλές- ομοιότητες με την Ελλάδα του σήμερα.
Ο Πάνος Βλάχος μιλά στον Alpha Radio για το ρόλο του και την παράσταση, ως μέσο καταγγελίας στην Ελλάδα του σήμερα, μία παράσταση που θα ανεβεί και στο Αρχαίο Θέατρο Φιλίππων το Σάββατο 8 και την Κυριακή 9 Ιουλίου.
«Δεν είμαι αναρχικός, και στην παράσταση υποδύομαι τον τρελό, όχι τον αναρχικό! Η παράσταση λέγεται «ο τυχαίος θάνατος ενός αναρχικού» και η ιστορία έχει να κάνει με την εκπαραθύρωση ενός αναρχικού από την ιταλική αστυνομία, ο ρόλος τον οποίο εγώ υποδύομαι είναι του τρελού και αν έπρεπε να διαλέξω το ρόλο του τρελού ή του αναρχικού, τον τρελό θα διάλεγα. Η διαφορά του τρελού με τον αναρχικό είναι ότι δεν δίνει λύσεις ή απαντήσεις, αλλά θέτει ερωτήματα. Ο ίδιος ο Ντάριο Φο υποδυόταν αυτό το ρόλο, του τρελού επειδή ο ίδιος ο Φο ήθελε η τέχνη του να θέτει ερωτήματα και όχι να θέτει κάποια.. θέσφατα και απαντήσεις στα πράγματα».
«Το να παίξω στο Αρχαίο Θέατρο των Φιλίππων για εμένα ήταν μια συγκλονιστική εμπειρία και δε μπορώ να σας περιγράψω πόσο ανυπομονώ για αυτό το διήμερο γιατί είναι η πρώτη φορά που θα παίξουμε την παράσταση σε εκδοχή αρχαίου θεάτρου σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα, και η παράσταση θα έχει μία μεγαλύτερη και καλύτερη επικοινωνία ειδικά σε ανοιχτά θέατρα όπως στους Φιλίππους. Όλη η ομάδα είμαστε πάρα πολύ ενθουσιασμένοι για αυτό. Δυστυχώς αυτή η παράσταση είναι επίκαιρη και πάντα μένει επίκαιρη και η προσαρμογή που έχει γίνει στη δικιά μας εκδοχή της παράστασης –γιατί αυτό το έργο ανεβαίνει πάρα πολλά χρόνια και ανεβαίνει και σε διάφορες χώρες- αλλά κάθε θίασος δίνει την δική του εκδοχή. Εμάς η εκδοχή μας είναι με τραγούδια πρωτότυπα τα οποία παρουσιάζονται στη σκηνή με ζωντανή μουσική από τον Βάιο Τράπα αλλά και ηθοποιούς που παίζουν μουσικά όργανα, είναι μία παράσταση με συνεχείς παραβάσεις, μπαίνουμε και βγαίνουμε από την ιστορία λέγοντας κυρίως αυτά που αφορούν την Ελλάδα του σήμερα αλλά και τον κόσμο του σήμερα, μία απόλυτη αυθαιρεσία».
«Αυτές ήταν και οι λέξεις που ήθελε να χρησιμοποιήσει ο Κακλέας για την παράσταση, για την καταγγελία, την αυθαιρεσία της εξουσίας. Στην παράσταση έχουμε προσθέσει κείμενα που καταγγέλουν συμπεριφορές, και φωτογραφίζουν ανθρώπους και καταστάσεις, δυστυχώς πολύ γνώριμες στον ελληνικό κόσμο. Η παράσταση αυτή ξεκίνησε πριν από δύο χρόνια και παίζεται δύο χρόνια στο Θέατρο Γκλόρια στην Αθήνα και έπαιξε στη Θεσσαλονίκη σε απόλυτο Sold out, αλλά φτιάχτηκε το κείμενο της πριν 2.5 χρόνια. Οι αλλαγές που έχουν συμβεί στην Ελληνική κοινωνία και στο πολιτικό σύστημα και τον τρόπο με τον οποίον κινούμαστε σαν χώρα μεταβάλει και την παράσταση και τα ερωτήματα που θέτει».
