Εκπροσωπώ τους ανθρώπους που έφυγαν από την χώρα ψάχνοντας ένα καλύτερο μέλλον αλλά και αυτούς που από πείσμα ζουν στην χώρα αυτή είπε μεταξύ άλλων σε συνέντευξη της στον Alpha Radio η Αναστασία Μιρλή, υποψήφια με τον ΣΥΡΙΖΑ Καβάλας. Η κ. Μιρλή αναφέρθηκε στα παιδικά της βιώματα και γιατί επιμένει να ασχολείται με την πολιτική, το δύσκολο βάπτισμα του πυρός στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ σε μία εποχή… τρικυμιώδη αλλά και γιατί θέλει με κάθε τρόπο να στηρίξει τους ντόπιους αλιείς και την Ελληνική αλιεία, θεωρώντας την έναν σημαντικό μοχλό ανάπτυξης.
Το 2015 είχαμε χάσει συντρόφους μας, δεν είχαμε χάσει την ιδεολογία μας όμως
«Η αλήθεια είναι ότι βρέθηκα σε μία δύσκολη στιγμή στο ψηφοδέλτιο, διότι το 2015 στην πρώτη μου συμμετοχή ήμουν στο ψηφοδέλτιο μετά τη διάσπαση, που ναι μεν υπήρχαν κερδοφόρα μηνύματα αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ και εμείς οι ίδιοι μέσα μας ήμασταν πληγωμένοι από αυτό που συνέβη, είχαμε χάσει συντρόφους μας, δεν είχαμε χάσει την ιδεολογία μας όμως. Σήμερα θεωρώ και το πιστεύω ότι υπήρχε και υπάρχει ανάγκη συνεργασίας, ήμουν από αυτούς που στήριζαν και πίστευα στην απλή αναλογική και έτσι συμμετέχω στο ψηφοδέλτιο για να δείξουμε στον κόσμο που αμφιβάλλει για το κατά πόσο μπορούν τέτοιες συνεργασίες να ευοδώσουν. Πιστεύουμε ότι αν ο ΣΥΡΙΖΑ καταφέρει να πάρει την πρώτη θέση θα μπορέσει μαζί με τις άλλες δημοκρατικές προοδευτικές δυνάμεις να βρουν την κοινή τομή ώστε να μπορέσει να κυβερνηθεί η χώρα, πάντα με προοδευτικό πρόσημο και προγραμματική σύγκλιση, δε θα πάμε με πρόσωπα, αλλά με πολιτικές».
Οι κυβερνήσεις συνεργασίας
«Δεν επιθυμούν κυβερνήσεις συνεργασίας γιατί στο μυαλό της ΝΔ είναι ότι ποτέ δεν πρέπει να εξελιχθούμε, είναι εντυπωσιακό ότι σε όλα τα «κακά» παραδείγματα των ευρωπαϊκών χωρών είναι πρωτοπόροι στην εφαρμογή τους αλλά σε όλα τα άλλα, όπως ότι οι περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες κυβερνιούνται από κυβερνήσεις συνεργασίας είναι κάθετα αντίθετοι, γιατί προφανώς δεν επιθυμούν σε καμία απολύτως περίπτωση να κάνουν πίσω στα δικά τους πιστεύω, να κάνουν ένα βήμα πίσω σε αυτά που ζητά η απέναντι πλευρά».
Από πείσμα ζούμε, όσοι μείναμε σε αυτές τις ηλικίες εδώ, ζούμε από πείσμα σε αυτή τη χώρα
«Είμαι εκπαιδευτικός στην Β/θμια εκπαίδευση στην Θεσσαλονίκη, εδρεύω φέτος στο Γενικό Λύκειο Ασπροβάλτας, κατοικώ στην Καβάλα και πηγαινοέρχεται καθημερινά. Προέρχομαι από μία λαϊκή οικογένεια, μεγάλωσα μέσα σε ένα κατάστημα, έχω ζήσει δηλαδή πως είναι να είναι κάποιος ελεύθερος επαγγελματίας μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια και τι αλλαγές έχει ζήσει, ο πατέρας μου ήταν εργάτης, οπότε έχουμε δει και τους ιδιωτικούς υπαλλήλους τι χάσανε τόσα χρόνια, έχω δει και στις συντάξεις τους τι χάσανε οι γονείς μου κτλ. Οι γονείς μου δε με αποθάρρυναν από αυτή μου την απόφαση, γιατί έχουν και αυτή την άποψη ότι παιδιά εσείς είστε το μέλλον, εμείς είμαστε εδώ να σε στηρίξουμε, να το ακολουθήσεις γιατί πρέπει κάποια στιγμή να γίνει αυτή η αλλαγή. Εκπροσωπώ όχι μόνο τη γενιά μου, αυτούς που μείναμε εδώ, θέλω περισσότερο να εκπροσωπήσω αυτά τα παιδιά που αναγκαστήκανε να φύγουν από εδώ. Γιατί για εμάς, και σε μένα ισχύει και για τη δική μου οικογένεια, είναι πάρα πολύ δύσκολο να νιώθουμε ότι ζούμε ξανά δεκαετία του ’60 που χάνουμε τα αδέλφια μας, τους συγγενείς μας, τους φίλους μας, τους δικούς μας ανθρώπους για να βρεθούνε για καλύτερες συνθήκες σε μία άλλη χώρα του εξωτερικού. Παιδιά που τα μεγαλώσαμε, τα σπουδάσαμε, για να προσφέρουν σε αυτή τη χώρα. Το σκέφτηκα και εγώ κάποτε, όταν είσαι στην ανεργία για μεγάλα χρονικά διαστήματα το σκέφτεσαι. Υπάρχει ένα τραγούδι που λέει «Από πείσμα θα ζω σε αυτή την χώρα», από πείσμα ζούμε, όσοι μείναμε σε αυτές τις ηλικίες ζούμε από πείσμα σε αυτή τη χώρα».
Οι νέοι που αποκλείονται από τις εκλογές
«Έχει περάσει από την σκέψη όλων μας ότι όταν 200 χιλιάδες νέοι άνθρωποι εργάζονται σεζόν, με αυτή την αβεβαιότητα για το πότε θα γίνουν εκλογές, δεν προλάβανε πολλά παιδιά ενώ ειχανε την πρόθεση να γραφτούν στους καταλόγους των ετεροδημοτών, γιατί πρώτα ανακοινώθηκε η 9η Απριλίου και τότε θα ήταν ακόμη στα σπίτια τους, μετά πήγε μέσα στο Μάιο που τότε θα έπρεπε να είναι ήδη σεζόν, οι εκλογικοί κατάλογοι κλείσανε το Φλεβάρη και αυτό άλλαξε τον Μάρτιο, οπότε τα παιδιά αυτά πραγματικά αποκλείστηκαν με τις μεθόδους της κυβέρνησης και αποκλείστηκαν διότι αν εξαρχής γνώριζαν ότι θα γινόταν οι εκλογές το Μάιο, τον Ιούνιο ή τον Ιούλιο θα είχαν κάνει τα χαρτιά τους για ετεροδημότες. Το θέλανε, θέλανε αυτή τη φορά να αποφασίσουν για το μέλλον τους, δυστυχώς αποκλείστηκαν και αυτό νομίζω θα πρέπει όλοι οι υπόλοιποι που έχουμε το δικαίωμα να ψηφίσουμε να το σκεφτούμε, ότι αυτά τα παιδιά αποκλείστηκαν με αυτό τον τρόπο. Είναι η γενιά των ανθρώπων που αντιμετωπίζουν τα μεγαλύτερα προβλήματα, συμφωνώ με τον τουρισμό, είμαστε μία χώρα που αυτά τα χρόνια τρέφεται από τον τουρισμό αλλά θεωρώ ότι δεν είμαστε η χώρα που πρέπει αποκλειστικά να μείνει στο κομμάτι του τουρισμού».
Η αλιεία
«Οι Έλληνες και οι Καβαλιώτες ξεχνούν ότι η πόλη αυτή και το νησί απέναντι και η Κεραμωτή και η περιοχή της Περάμου ανετράφη από αλιείς. Είναι εξαιρετικά υψηλό το εισόδημα που έρχεται μέσα στην πόλη μας, ακριβώς λόγω της αλιείας και από ανθρώπους του μεροκάματου αλλά χωρίς αυτούς η πόλη μπορεί να ζήσει αλλά θα έχανε τον χαρακτήρα της. Αυτοί οι άνθρωποι μπορούν να προσφέρουν εξαιρετικής ποιότητας προϊόντα αν θεωρήσουμε το ψάρι είναι ένα προϊόν, καταφέρνουνε να τα φέρουνε με πάρα πολύ μεγάλες δυσκολίες και εμείς τα ξεχνάμε. Εγώ προέρχομαι από μία οικογένεια που είχα παππού ψαρά και παππού καπνεργάτη, δε μου επιτρέπει το οικογενειακό μου DNA να ξεχάσω αυτά τα πράγματα, όταν πάμε να αγοράσουμε τα ψάρια μας από τα ιχθυοπωλεία να σκεφτόμαστε αυτούς που τα έφεραν εκεί. Και ενώ στην Ελλάδα έχουμε ένα καλό νομικό πλαίσιο, δεν έχουμε κανονιστικές και τους αφήσαμε στην τύχη τους. Είναι προσωπικό στοίχημα γιατί θεωρώ ότι η Ελλάδα πρέπει να στραφεί ξανά προς την αλιεία, αλιεία με διαφορετικούς τρόπους, αλιεία που μπορεί να συνδυαστεί με το τουριστικό προϊόν, στο εξωτερικό συμβαίνει αυτό, ο αλιευτικός τουρισμός. Θα μπορούσαμε λοιπόν να δώσουμε ένα εισόδημα σε αυτούς τους αλιείς για αυτούς τους μήνες του καλοκαιριού με αυτόν τον τρόπο».
