Ζούμε σε μια εποχή με τα προεόρτια μεγάλων και εκτεταμένων πολεμικών συρράξεων και το συμπέρασμα είναι ότι ο πόλεμος είναι σύμφυτο του κέρδους τόνισε μεταξύ άλλων ο Βασίλης Μπέλλος, επίκουρος καθηγητής στο ΔΠΘ και υποψήφιος ευρωβουλευτής με το ΚΚΕ. Ο ίδιος μίλησε στον Alpha Radio για την πληθωριστική κρίση στην Ευρώπη και πως προκλήθηκε, ενώ υπογράμμισε τον κίνδυνο η Ευρώπη να εμπλακεί ξανά σε έναν παγκόσμιο πόλεμο.
«Δεν είναι πράγματα αποσυνδεδεμένα οι πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ενωσης και οι τιμολογιακές πολιτικές σε κάθε κράτος, πρέπει να τα δούμε πακέτο. Το ζήτημα της ερμηνείας των διάφορων δεικτών της οικονομίας και η κάθε μικρολεπτομέρεια ο καθένας μπορεί να την ερμηνεύει όπως θέλει. Το αποτέλεσμα είναι ότι στην τσέπη του καθενός φαίνεται η πραγματικότητα που είναι αμείλικτη. Δε λέει τίποτα το έχουμε τον χαμηλότερο πληθωρισμό της ευρωζώνης που μπορεί να αφορά ένα συγκεκριμένο τρίμηνο, δεν είναι αυτό η ουσία η ουσία είναι ότι από την κρίση την καπιταλιστική του 2008, κοντραρίζονται η πιο περιοριστική πολιτική στην οικονομία και η πιο επεκτατική. Ο βασικός στόχος της τιμολογιακής πολιτικής είναι να ξεπεράσουνε την κρίση οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι αυξάνοντας το ποσοστό κέρδος τους και επειδή τα κέρδη δεν παράγονται απο το μηδέν, παράγονται από την δικιά μας δουλειά και από τους δικούς μας κόπους είναι η μετακύληση αυτού του κόστους της κρίσης στις τσέπες μας».
«Το πρώτο καιρό αυτό έγινε με την ένταση του βαθμού εκμετάλλευσης δηλαδή την αύξηση των ωρών εργασίας, το πετσόκομμα σε μισθούς και συντάξεις, μετά αυτό που έγινε είναι ότι είχαμε ένα μείγμα λίγο πιο επεκτατικό, κόπηκε χρήμα και εντός Ευρωπαϊκής Ενωσης με αποτέλεσμα την αύξηση του πληθωρισμού στην Ε.Ε. που αύξησε τις τιμές σε συνδυασμό με το ενεργειακό ζήτημα όπου έχει να κάνει με την ιμπεριαλιστική σύγκρουση στο έδαφος της Ουκρανίας μεταξύ ΗΠΑ – ΝΑΤΟ και εναντίον της Ρωσίας και του υπο διαμόρφωση ευρασιατικού ιμπεριαλιστικού μπλοκ. Αυτά τα δύο πράγματα οδήγησαν στην εκτόξευση της ακρίβειας στην Ευρώπη.
«Γίνονται διάφορες κινήσεις εντυπωσιασμού, παλαιότερα υπήρχε και το αίτημα της φορολόγησης μίας σειράς πολυεθνικών, το ζήτημα είναι ότι η Ε.Ε. είναι μια ιμπεριαλιστική διακρατική ένωση η οποία βασικό στόχο έχει την αύξηση της κερδοφορίας και την ισχυροποίηση της θέσης των ευρωπαϊκών μονοπωλίων. Υπό αυτή την έννοια, επειδή βασικός στόχος είναι η αύξηση της κερδοφορίας όλα αυτά είναι υποκριτικά. Οι μεγάλες αποκλίσεις στην κερδοσκοπίας προκύπτουν γιατί δεν αναπτύσσονται όλες οι χώρες με τον ίδιο τρόπο όπως και δεν αναπτύσσονται όλοι οι κλάδοι με το τρόπο ακριβώς στα πλαίσια αυτής της άναρχα αναπτυγμένης οικονομίας που έχει να κάνει με το κυνήγι του κέρδους».
«Η μεγάλη εικόνα είναι ότι η ακρίβεια γονατίζει όχι μόνο την Ελλάδα αλλά όλη την Ευρώπη σε συνάρτηση φυσικά με τους μισθούς και τις παροχές που παίρνει το κάθε κράτος και αυτό φαίνεται στις κινητοποιήσεις που δεν είναι μόνο ελλαδικό φαινόμενο, βλέπουμε μία σειρά αγροτών να βγαίνουνε στις βόρειες χώρες, αυτές που υποτίθεται ότι πάνε καλά, βλέπουμε μία σειρά κινητοποιήσεων ακόμη και στις ΗΠΑ στα πανεπιστήμια τους και γενικότερο αναβρασμό σε παγκόσμιο επίπεδο. Φυσικά και στην Ελλάδα είχαμε πρόσφατα τις κινητοποιήσεις των αγροτών, τις απεργίες των εργαζομένων και φυσικά και τον αγώνα ενάντια στην αντιδραστική τομή των ιδιωτικών πανεπιστημίων».
«Αν ρωτούσες έναν μέσο Ευρωπαίο πολίτη το 1939 αν θα έχουμε παγκόσμιο πόλεμο πιθανόν αυτός να έλεγε ότι εντάξει υπάρχουν κάποιες συρράξεις αλλά δεν θα έχουμε κάποιο πρόβλημα να φτάσουμε εκεί. Οι ιστορικοί στην συνέχεια όρισαν ως έναρξη του πολέμου την 1η Σεπτέμβρη του 1939. Ζούμε σε μια τέτοια εποχή με τα προεόρτια μεγάλων και εκτεταμένων πολεμικών συρράξεων και αυτό πρέπει να βγάλουμε συμπέρασμα ότι ο πόλεμος είναι σύμφυτο του κέρδους. Το αποτέλεσμα όταν δε μπορεί να συνεχιστεί η πολιτική με έναν ειρηνικό τρόπο, τότε μπαίνει η λειτουργία του πολέμου όπου το κάθε μονοπώλιο και χώρα προσπαθεί να υποτάξει τις γύρω και να βγει νικήτρια. Ο πόλεμος είναι σύμφυτο με το σημερινό σύστημα, είναι σύμφυτος με την λογική της Ευρωπαϊκής Ένωσης που είναι μια ένωση υπεράσπισης των λίγων, όποια δύναμη και αν επικρατήσει εντός Ευρωπαϊκής Ένωσης σε πολιτικό επίπεδο να αποφύγει τον πόλεμο».
