Μία ρηξικέλευθη πρόταση που θα μπορούσε να αλλάξει την εικόνα και την μοίρα του κτιρίου του ΕΟΚ στην Καβάλα επεξεργάζεται επιστημονική ομάδα του Δημοκρίτειου πανεπιστημίου και που μπορεί να ζωντανέψει ξανά ένα από τα σημαντικότερα κτίρια της πόλης με χρήση τόσο τουριστική όσο και ουσιαστική. Για την μελέτη αυτή που παρουσιάστηκε στον δήμο Καβάλας μίλησε στον Alpha Radio ο Δημήτρης Πολυχρονόπουλος, καθηγητής αρχιτεκτονικού και αστικού σχεδιασμού, πρόεδρος του τμήματος αρχιτεκτόνων μηχανικών του Δημοκρίτειου πανεπιστημίου και επιστημονικά υπεύθυνος για το πρόγραμμα.
«Είναι το δεύτερο ερευνητικό πρόγραμμα το οποίο κάνουμε στην περιοχή της Καβάλας για τις καπναποθήκες και είναι και τα δύο αυτά προγράμματα χρηματοδοτούμενα από πόρους του πράσινου ταμείου που είναι απευθείας στο πανεπιστήμιο. Το πρώτο πρόγραμμα είχε γίνει μεταξύ 2020 – 22 και τότε επιστημονικά υπεύθυνος ήταν ο κ. Λαλένης από το τμήμα μηχανικών πολεοδομίας και χωροταξίας της Θεσσαλίας και συμμετείχε και το Δημοκρίτειο και το Μετσόβιο πανεπιστήμιο. Εκείνο το πρόγραμμα ήταν πιο γενικό και είχε να κάνει με ανάπλαση περιοχών και επανάχρηση κτιρίων, αναζητήθηκε ένα επιχειρηματικό σχέδιο ανάπτυξης των καπναποθηκών στη Δράμα, στην Καβάλα και στην Ξάνθη και μάλιστα με χρήση μίας πολύ προηγμένης τεχνολογίας που είναι το blockchain. Αυτό έχει να κάνει με τις συναλλαγές επιχειρηματικές και είναι το μέλλον των συναλλαγών, των τραπεζικών και κάθε είδους συναλλαγών στο μέλλον».
«Το δεύτερο πρόγραμμα στο οποίο είμαι εγώ επιστημονικά υπεύθυνος ήταν μια ανταγωνιστική πρόταση, αυτή έγινε μεταξύ πολλών προτάσεων πανελλαδικά και επιλέχθηκε να την χρηματοδοτήσει το πράσινο ταμείο. Αυτή η πρόταση επικεντρώνεται σε ένα εμβληματικό κτίριο της πόλης της Καβάλας που είναι η καπναποθήκη του Εθνικού Οργανισμού Καπνού, του ΕΟΚ που παλιά ήταν καπνεργοστάσιο. Ήταν έργο ενός σπουδαίου αρχιτεκτονα και ο στόχος ας πούμε αυτού του προγράμματος τώρα που κάνουμε εμείς είναι να έχουμε μια ολοκληρωμένη στρατηγική διαχείρισης ενός εμβληματικού κτιρίου στην πόλη. Η πρόταση περιλαμβάνει όλα τα στάδια, από τη μελέτη, την τεκμηρίωση, τις στρατηγικές αποκατάστασης, γιατί δεν έχει γίνει αποκατάσταση στο κτίριο και την βιώσιμη επανάχρηση, δηλαδή τι θα γίνει, ποιο είναι το μέλλον αυτού του κτιρίου και πώς θα ενταχθεί λειτουργικά στον ιστό της πόλης και στο επιχειρηματικό πλέγμα της πόλης. Αυτό ήταν το ζητούμενο».
«Αυτό το κτίριο καταλαμβάνει έκταση 10.000 τετραγωνικά μέτρα, αυτή την στιγμή στους πρώτους ορόφους ήδη λειτουργούν κάποιες υπηρεσίες του Δήμου, κάποιες τεχνικές υπηρεσίες, η δημοτική αστυνομία κτλ, οι δύο πρώτοι όροφοι είναι κατειλημμένη, οι υπόλοιπη τρεις είναι ελεύθεροι. Οι όροφοι αυτοί είναι εγκαταλειμμένοι αλλά η κατάσταση τους μπορούμε να πούμε ότι κρίνεται σχετικά καλή, δεν έχουνε υποστεί δηλαδή καταστροφές ανεπανόρθωτες. Το κτίριο μετά τη μελέτη αποκατάσταση και εφόσον βρεθούν και οι πόροι για τη χρηματοδότηση της αποκατάστασης μπορεί να είναι πλέον ένα κτίριο που λειτουργικά και εμφανισιακά θα είναι όπως το 1950-60 όταν ολοκληρώθηκε. Μέσα υπάρχει εξοπλισμός, υπάρχουν δύο δίδυμες γραμμές παραγωγής στον 4ο και 5ο όροφο, αυτές οι γραμμές παραγωγής δεν λειτουργούν σήμερα αλλά βρίσκονται σε πολύ καλή κατάσταση. Δηλαδή θεωρούμε ότι το κτίριο ολοκληρώθηκε το ’55, έχουν περάσει 70 χρόνια και είναι σε πάρα πολύ κατάσταση. Είναι ερώτημα αν κανείς τις διατηρήσει και τις δύο γιατί καταλαμβάνουν τον χώρο των δύο ορόφων και έχουνε πάρα πολύ ενδιαφέρον για μας και ιστορικό και διατήρησης της βιομηχανικής κληρονομιάς αλλά και σε ένα επίπεδο τουριστικό, πως μπορεί να λειτουργήσει σε επίπεδο τουριστικής αξιοποίησης».
«Αυτό είναι ένα κτίριο σημαντικό, δηλαδή ο αρχιτέκτονας του Λέανδρος Ζωίδης ήταν ένας αρχιτέκτονας ο οποίος είχε κατά κάποιο τρόπο ειδικευτεί και είχε χτίσει πολλά τέτοια κτίρια στην Ελλάδα. Ήταν ένας αρχιτέκτονας που ο οργανισμός καπνού του ζήτησε να κινηθεί στο εξωτερικό να ψάξει να βρει ό,τι πιο πρότυπο υπήρχε εκείνη την εποχή σε διάφορες χώρες που είχαν παραγωγή καπνού και αυτή την γνώση την έφερε ο Ζωίδης στην χώρα δημιουργώντας διάφορα κτίρια, μεταξύ αυτών και στην Καβάλα, υπάρχει και στο Βόλο υπάρχει στην Ξάνθη, υπάρχει στην Κομοτηνή, οπότε αυτό το κτίριο αποκτά μία ιδιαίτερη σημασία και μάλιστα εντάσσεται μέσα στις αρχές της αρχιτεκτονικής του μοντερνισμού. Έχει λοιπόν μια αξία μεγάλη αρχιτεκτονική. Το θέμα είναι τώρα πώς κανείς διασώζει ένα τέτοιο κτίριο και το επαναξιοποιεί».
«Εμείς στην πρώτη φάση που παρουσιάστηκε αναπτύξαμε στη συνάντηση που είχαμε με το δήμο, αναπτύξαμε και παρουσιάσαμε το πρώτο μέρος που είχε να κάνει με την καταγραφή της παθολογίας του κτιρίου, μιλήσαμε για το κομμάτι της στατικής του επάρκειας γιατί όπως ξέρετε αυτά τα κτίρια είχαν χτιστεί σε μία εποχή που δεν υπήρχε αντισεισμικός κανονισμός και αυτή την στιγμή έχουμε μία εξαιρετική συνεργασία στο πρόγραμμα με τον κ. Χαλιορή ο οποίος είναι καθηγητής κατασκευών οπλισμένου σκυροδέματος, έχει ένα εργαστήριο από τα καλύτερα στην Ευρώπη για δομικές κατασκευές και έχει έρθει με την ομάδα του με ειδικά όργανα, έχουνε αποτυπώσει το κτίριο, έχουν μελετήσει τι οπλισμούς και τι ενίσχυση υπήρχε και αν αυτό το πράγμα μπορεί να αντέξει φορτία στο μέλλον. Από την συζήτηση που έγινε είναι πολύ αισιόδοξοι αλλά χρειάζεται όμως να μελετηθεί εις βάθος γιατί είμαστε μία σεισμογενής περιοχή και πρέπει να έχουμε από όλες τις πλευρές εξασφαλίσει την ασφάλεια του κτιρίου. Παράλληλα θέλουμε να γίνει ένα πρότυπο ενεργειακής απόδοσης κτίριο».
«Για την αξιοποίηση του έχουμε διάφορα σενάρια που επεξεργαζόμαστε αλλά εκεί που καταλήγουμε και που ήδη δουλεύουμε πάνω σε αυτό είναι πρώτον ότι θέλουμε τους ορόφους που υπολείπονται να εγκαταστήσουμε κάποιες υπηρεσίες, να είναι δηλαδή ανοιχτοί, ζωντανοί, αλλά να διατηρήσουμε και τα μηχανήματα και επίσης ο τελευταίος όροφος ο οποίος παρουσιάζει φοβερό ενδιαφέρον γιατί εκεί υπήρχε η τραπεζαρία και ήταν ένας χώρος που πήγαιναν οι εργάτες πάνω, αυτός ο όροφος έχει μία εκπληκτική θεά και μια ταράτσα που μπορείς να έχεις πρόσβαση και αυτός βλέπει όλη την Καβάλα! Δηλαδή φανταστείτε ότι βλέπει την χερσόνησο της Παναγίας, την παλιά πόλη τα πάντα. Εκεί λοιπόν σκεφτόμαστε να σχεδιάσουμε ένα τουριστικό καφέ εστιατόριο το οποίο η λογική είναι να συνδυαστεί το καπνεργοστάσιο με το μουσείο καπνού που ετοιμάζεται στην Καβάλα, στο καινούριο μουσείο καπνού που θα είναι στην πλατεία Καπνεργάτη. Άρα ένα σενάριο είναι ότι τα τουριστικά group ξεκινάνε την περιήγηση τους μέσα στο μουσείο καπνού όπου έχουμε τη γενική ιστορία και μετά μπορούν να πηγαίνουν σε αυτό το εργοστάσιο ως πλέον μία βιωματική εμπειρία η επίσκεψη στο εργοστάσιο, θα βλέπουμε τα μηχανήματα πώς είναι, θα υπάρχουν διαδραστικές οθόνες ψηφιακές που δείχνουνε πώς λειτουργούσε το εργοστάσιο και στο τέλος θα καταλήγουν στο καφέ εστιατόριο με μία βεράντα όλη την Καβάλα, όπου θα μπορούν να φάνε ή να αγοράσουν κάτι».
