Η τοπική κοινωνία θα πρέπει να ορίσει ποιες ανάγκες της θα μπορούσαν να εξυπηρετήσει η επανάχρηση των καπναποθηκών, είτε ως χώροι τέχνης και πολιτισμού είτε ως επενδύσεις στον τομέα π.χ. του τουρισμού. Αυτό επεσήμανε, φέροντας παραδείγματα από άλλες ευρωπαικές πόλεις που αντιμετώπιζαν τις ίδιες προκλήσεις, η Βασιλική Φραγκούδη, υποψήφια διδάκτωρ στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο, καθώς η διδακτορική της διατριβή ασχολείται με τις αστικές αναπλάσεις σε σχέση με τα βιομηχανικά κτίρια φέρνοντας ως παράδειγμα τις καπναποθήκες της Καβάλας.
«Το νομικό πλαίσιο επανάχρησης και διατήρησης των καπναποθηκών και ειδικά όσων έχουνε κριθεί διατηρητέες δυστυχώς είναι δαιδαλώδες. Οπότε ένας άξονας επάνω στον οποίο κινούμαστε είναι να εντοπίσουμε το νομοθετικό πλαίσιο που άπτεται των καπναποθηκών και να εισηγηθούμε να γίνουν οι διαδικασίες πιο βατές για τον ιδιώτη όσο και για το δημόσιο. Η έρευνα η δική μου ξεκινά από μία καταγραφή των καπναποθηκών της Καβάλας, η οποία πραγματοποιήθηκε το 2020 και έχει συνεχιστεί με την καταγραφή των καπναποθηκών όλης της Βορείου Ελλάδος καθώς και με επιτόπια επίσκεψη σε καπναποθήκες σε όλη την Ευρώπη όπου είχα την ίδια χρήση με τις καπναποθήκες της Καβάλας αλλά αυτή τη στιγμή που μιλάμε έχουνε περάσει σε διαδικασίες αναπαλαίωσης και συντήρησης και έχουμε πλέον καθαρές επαναχρήσεις».
«Ούτε στην Ευρώπη δεν είναι εύκολες οι διαδικασίες, είναι σύνθετες αρκετά απλά το ζήτημα είναι να υπάρχει θέληση και να γίνει κάτι που να ανταποκρίνεται και στις ανάγκες της πόλης. Η έρευνα η δική μου λοιπόν η οποία γίνεται σε συνεργασία με το Ιόνιο πανεπιστήμιο αφορμάται από τις καπναποθήκες και προσπαθεί να μελετήσει το πως μια ενδεχόμενη επανάχρηση των καπναποθηκών θα επηρέαζε τουριστικά την πόλη δίνοντας της ένα συγκριτικό πλεονέκτημα και κάνοντας την ακόμη πιο μοναδική από ότι είναι, να γίνει ένας προορισμός εξαιτίας των καπναποθηκών που έχει στο κτιριακό της απόθεμα αυτή η πόλη. Η πρώτη σκέψη που μου έρχεται στο μυαλό είναι η Ισπανία, στη χώρα των Βάσκων έχει δημιουργηθεί ένας κάθετος κήπος σε πρώην καπναποθήκη στο Σανταντέρ και στη Μαδρίτη υπάρχει μία καπναποθήκη η οποία ανήκει στο κράτος και ήθελαν να την γκρεμίσουν, αλλά οι κάτοικοι της Μαδρίτης αποφάσισαν ότι τους είναι πολύτιμη τόσο χωροταξικά όσο και ιστορικά οπότε μπήκαν σε διαδικασία επανάχρησης της καπναποθήκης ως μία ζωντανή gallery τέχνης και εκεί μαζεύονται οι κάτοικοι της περιοχής και δημιουργούν παραστάσεις, performances, μουσικά σύνολα και συναυλίες, φεστιβάλ γκράφιτι και χορού».
«Στη Φιλιππούπολη Βουλγαρίας με αφορμή τις καπναποθήκες όπως της Καβάλας έγινε πολιτιστική πρωτεύουσα το 2019, είναι ενδιαφέρουσα περίπτωση καθώς το νομοθετικό πλαίσιο της Βουλγαρίας μοιάζει αρκετά με το δικό μας αλλά και σε όγκο και έκταση είναι παρόμοιο με της Καβάλας και δείχνει πως μία πρωτοβουλία των κατοίκων σε συνεργασία πάντα με το δημόσιο φορέα μπορεί να φέρει πολύ καλά αποτελέσματα. Παλαιότερα έγινε μια έρευνα στους κατοίκους της Καβάλας για το κατά πόσο θα ήθελαν να προωθηθεί η επανάχρηση των καπναποθηκών, οι άνθρωποι που απάντησαν στην έρευνα μου ήταν περίπου 2.000 άνθρωποι με την πλειοψηφία των Καβαλιωτών να θέλει να γίνει ουσιαστική επανάχρηση των καπναποθηκών και να μη μένουν απλά ως εστία μόλυνσης ή επικίνδυνα κτίρια».
«Είναι συμπληρωματικά τα ερωτηματολόγια που γίνονται αυτή την στιγμή και αφού εξετάσαμε την πλευρά των κατοίκων, επιχειρούμε να εξετάσουμε και την πλευρά των ιθυνόντων, των ανθρώπων που ασχολούνται με τη δημιουργία και την οργάνωση του τουρισμού, του πολιτισμού, καθώς και επιδραστικές φωνές στην τοπική κοινωνία της Καβάλας γιατί θέλουμε να μετρήσουμε πως θεωρούν οι ιθύνοντες ότι μία ενδεχόμενη αστική ανάπλαση με βάση τις καπναποθήκες θα επηρέαζε την δημιουργία ταυτότητας προορισμού της πόλης, κυρίως τουριστικά. Η εύκολη λύση εντός εισαγωγικών αφορά στην χρήση για τουρισμό εστίασης κυρίως ωστόσο θα πρέπει να βλέπουμε ένα μοντέλο που να είναι βιώσιμο τόσο για τον επαγγελματία που θέλει να κάνει την επανάχρηση όσο και για την ίδια την κοινωνία, είναι πολύ βασικό να καλύψει ανάγκες της τοπικής κοινότητας γιατί αν δε γίνει αυτό όχι μόνο δεν θα το αγκαλιάσει η τοπική κοινότητα αλλά ίσα-ίσα που θα μπει σε μία διαδικασία αντιπαράθεσης. Το ποια χρήση θα μπορούσαν να έχουν τα κτίσματα αυτά το γνωρίζει καλύτερα η τοπική κοινότητα σύμφωνα με τις ανάγκες της».
