Τις σκέψεις του γύρω από την συζήτηση των ανταποδοτικών που θα έπρεπε να διεκδικήσει η τοπική κοινωνία αν τελικά προχωρήσει η επένδυση για την αποθήκευση co2 στον Πρίνο ανέλυσε ο Κωστής Σιμιτσής, πρόεδρος στον Αναπτυξιακό Οργανισμό δήμου Καβάλας και πρώην δήμαρχος Καβάλας. Ο ίδιος παρουσίασε κάποια μοντέλα από πρότερη εμπειρία, ξεκαθάρισε όμως ότι «το γεγονός ότι παρουσιάζω κάποια μοντέλα αντισταθμιστικών μέτρων δεν σημαίνει ότι υιοθετώ την επένδυση».
«Πρέπει να δούμε παραδείγματα νομοθετημένα από άλλες περιοχές γιατί φυσικά εκείνο το οποίο ενδιαφέρει είναι τα αντισταθμιστικά να είναι διαρκή από τη στιγμή που η όχληση θα είναι διαρκής και δω δε μιλάμε για όχληση μόνο στο περιβάλλον ή στη μύτη μας όπως με τα λιπάσματα, μιλάμε και για κινδύνους όπως έχουν αναλυθεί και από την ίδια την εταιρία. Να δούμε καταρχάς τι προβλέπει ο έλληνας νομοθέτης για άλλες περιπτώσεις, έχουμε λοιπόν τρία είδη αντισταθμιστικών, το ένα ήταν τελείως αποτυχημένο, δε δούλεψε, αυτό που αφορά τις επιχειρήσεις άντλησης πετρελαίου, όπου νόμος 4001/2011 δίνει στην περιφέρεια της περιοχής όπου αντλείται το πετρέλαιο 5% επί των καθαρών κερδών, προ φόρων. Εδώ ήταν η αντίδραση μου σε αυτό το νόμος όντας δήμαρχος τότε, ότι δηλαδή τα royalties τα παίρνει το κράτος ωραία από κάθε εταιρεία που κάνει έρευνα δηλαδή στον Πατραικό, στα Γιάννενα και αλλού και δεν αποδίδει τίποτα στην τοπική κοινωνία. Στην τοπική κοινωνία δίνει το 5% επί των καθαρών κερδών, αλλά καθαρά κέρδη δεν πρόκειται ποτέ να υπάρχουν στην Καβάλα γιατί οι συνθήκες άντλησης είναι ιδιαίτερα ακριβές και πολυέξοδες κτλ.
«Οι εταιρίες λέω ότι είναι νόμιμες και λειτουργούν με το σταυρό στο χέρι, έχουνε τόσο πολλά έξοδα, τόσες πολλές αποσβέσεις και διοικητικές δαπάνες ώστε στο τέλος δεν υπάρχει κέρδος και αν υπάρξουνε ποτέ θα είναι ελάχιστα. Δείτε τώρα τι γίνεται για παράδειγμα στην Κρήτη, αυτό που διαβάζουμε ότι θα ξεκινήσουν τις ερευνητικές εργασίες και θα ξοδέψουνε κάτι δισεκατομμύρια είναι αληθινά μεγέθη, βεβαίως θα βγάλουνε τα λεφτά αν βρεθεί πετρέλαιο ή αέριο εκμεταλλεύσιμο εμπορικά αλλά και στην Κρήτη δεν πρόκειται εκεί η περιφέρεια να πάρει αυτό το περιβόητο 5%. Εγώ είπα ότι οι τοπικές κοινωνίες να παίρνουν από τα royalties που είναι σταθερά σίγουρα λεφτά και όχι να περιμένουνε στα αγελαδοκούρεμα όταν αποσβέσουνε και αρχίσουνε να έχουνε κέρδη μετά από 15-20 χρόνια.
«Αυτοί που παράγουν ηλεκτρικό ρεύμα, κάποιοι παράγουνε ηλεκτρικό ρεύματος με λιγνίτη και κάποιοι με ανανεώσιμες πηγές και με υβριδικούς σταθμούς ή υδροηλεκτρικά. Εδώ είναι πιο σταθερά τα πράγματα, γιατί η απόδοση του τοπικού φόρου γίνεται στην τοπική κοινωνία δηλαδή στην ΠΕ Φλώρινας και Κοζάνης και Αρκαδίας, και γίνεται επι τη βάση του παραγομένου ρεύματος και της τιμής του ρεύματος, άρα είναι πιο στάνταρ και διαρκή τα πράγματα. Άρα όσα χρόνια παράγεται ρεύμα με αυτούς τους τρόπους οι τοπικές κοινωνίες θα εισπράττουν ένα τοπικό φόρο. βεβαίως πάντοτε υπήρχαν προβλήματα στην εισπραξη αυτού του φόρου. Παλιότερα τα παρακρατούσε το ΥΠΟΙΚ και τα απέδιδε μετά, αλλά είχε την τάση να παρακρατεί τους πόρους των τοπικών κοινωνιών και έκανε 5-6 χρόνια να αποδοθούν».
«Θα πρέπει να μετρηθεί με κάποιο τρόπο η επιβάρυνση άνα τόνο που θα εισάγεται στην αποθήκη και να γίνει μια μελέτη, από το ΔΠΘ για παράδειγμα που έχει αντίστοιχα τμήματα, να γίνει μια μελέτη για το πως θα ήτανε ένας αποδοτικός για τις τοπικές κοινωνίες και όχι καταστροφικός φυσικά γιατί την εταιρεία τρόπος καταβολής αυτού του τοπικού φόρου. Το γεγονός ότι παρουσιάζω κάποια μοντέλα αντισταθμιστικών μέτρων δεν σημαίνει ότι υιοθετώ την επένδυση. Υπάρχει στην Ελλάδα ο κόσμος που λέει όχι χωρίς να ξέρει, το ξέρουμε αυτό, από το δημοψήφισμα του 62% μέχρι το πρόσφατο με τον κυκλικό κόμβο όπου ο δήμαρχος έφαγε το λούσιμο της ζωή του επειδή γινόταν ο κόμβος και υποψιάζομαι ότι σε λίγο καιρό θα ξανατρώει το λούσιμο της ζωή του επειδή δεν κάνει άλλους κόμβους! Κάτω από το δικό μου άρθρο είδα διάφορες αντιδράσεις που δε διαβάσανε αυτό που έγραψα, μόνο το τίτλο επειδή μιλάω για ανταποδοτικά. Αν ξεκινήσει η συζήτηση για τα ανταποδοτικά θα πρέπει να ξέρουμε ποια είναι τα μέχρι τώρα μοντέλα που εφαρμόζονται στη χώρα μας. Σε άλλες χώρες πολιτισμένες πολιτικά και οργανωτικά, τα ανταποδοτικά μέτρα δίνονται και από επιχειρήσεις όπως αεροδρόμια, λιμάνια, ή οδούς ταχείας κυκλοφορίας».
