Δεν υφίσταται ο όρος φυσική καταστροφή αλλά μόνο ο όρος φυσικό φαινόμενο, που υπό προυποθέσεις μπορεί να οδηγήσει σε μία περιορισμένη ή εκτεταμένη – ολική καταστροφή εξηγεί ο πρόεδρος του ΤΕΕ ΑΜ Σωτήρης Λαζαρίδης έχοντας παρακολουθήσει το συνέδριο του Economist στη ΔΕΘ, με θέμα την κλιματική αλλαγή και κρίση. Ο ίδιος εξήγησε ποιοι όροι είναι αποδεκτοί στους επιστήμονες και τι λάθη γίνανε στην περίπτωση της Θεσσαλίας για παράδειγμα και η καταστροφή από το φυσικό φαινόμενο ήταν εκτεταμένη ή ολική.
«Το συνέδριο αυτό έγινε στο πλαίσιο της ΔΕΘ, από τον Economist και έλαβε χώρα στο Βελλίδειο. Ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρον συνέδριο με συμμετοχές επιστημόνων σχεδόν από όλο τον κόσμο, από όλη την Ευρώπη, από την Αυστραλία, από την Αμερική και υπήρχε και παρουσία κυβερνητικού κλιμακίου, των αρμοδίων υπουργών, το θέμα ήταν η διαχείριση των φυσικών καταστροφών, προσκληθήκαμε ως Τεχνικό Επιμελητήριο Ανατολικής Μακεδονίας, ακούστηκαν πολλές ενδιαφέρουσες απόψεις και μάλιστα ήταν η συγκυρία να γίνει μετά τις καταστροφές που έγιναν στη Θεσσαλία. Ήταν ένα συνέδιο το οποίο είχε προγραμματιστεί εδώ και πολύ καιρό αλλά συνέπεσε με αυτή τη καταστροφή και πράγματα που προέκυψαν από την καταστροφή στη Θεσσαλία συζητήθηκαν στο συνέδριο, δίνοντας του έναν επίκαιρο τόνο».
«Υπάρχει μία άποψη την οποία εγώ ενστερνίζομαι, δεν υπάρχει ο όρος φυσική καταστροφή, δεν υφίσταται κατά τη δικιά μου άποψη και κατά την άποψη κάποιων άλλων επιστημόνων, υφίσταται ο όρος φυσικό φαινόμενο το οποίο προκαλεί φυσική καταστροφή η οποία όμως για να γίνει απόλυτη σε μεγάλο βαθμό μεσολαβούν και άλλοι παράγοντες όπως η μη προετοιμασία, η έλλειψη υποδομών, η μη έγκαιρη προειδοποίηση, υπάρχουν παράμετροι που εντείνουν αυτή τη φυσική καταστροφή που προκύπτει από το φυσικό φαινόμενο. Για παράδειγμα ένας σεισμός στην Ιαπωνία δεν θα επιφέρει το ίδιο αποτέλεσμα με έναν σεισμό ίδιου μεγέθους που θα γίνει στην Αθήνα ας πούμε, είναι σαφές αυτό, αλλά δηλαδή η φυσική καταστροφή έχει διαβαθμίσεις ανάλογα που θα συμβεί και αν μας βρει προετοιμασμένους ή όχι, όπως π.χ. στο Μαρόκο, άρα βλέπουμε ότι τα φυσικά φαινόμενα δεν προκαλούν τις ίδιες φυσικές καταστροφές για αυτό λέμε ότι δεν υφίσταται ως όρος η φυσική καταστροφή αλλά το φυσικό φαινόμενο».
«Από κει και ύστερα η κλιματική αλλαγή και η κλιματική κρίση δε μπορεί να χρησιμοποιηθεί ώστε να ερμηνεύσει και να δικαιολογήσει όλα αυτά που συμβαίνουν με πρόσφατο παράδειγμα αυτό που συνέβη στη Θεσσαλία, που εκεί την «φιδίσια» ροή των ποταμών την κάναμε ίσια, ο ποταμός πάντα θα θέλει να επανέλθει στη φυσική του ροή. Η λίμνη πάντα θα θέλει να επανέλθει στη φυσική της μορφή, όπως ήταν πρώτα, όπως είναι η Κάρλα τώρα που ξαναδημιουργήθηκε. Όταν γίνονται τέτοιες παρεμβάσεις εκεί θα έπρεπε όταν γίνανε αυτές οι υποδομές να γινόντουσαν με μέτρο και με ποιο καλή χρήση της μηχανικής. Τη δεκαετία του 50 που γίνανε όλες αυτές οι μεγάλες παρεμβάσεις, πιεζόντουσαν οι μηχανικοί και οι διάφοροι εργολάβοι τότε που υπήρχαν να κάνουν πράγματα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Αυτό δεν ήταν τόσο καλό για μετά από 50-60 χρόνια, πληρώνουμε διαρκή λάθη του παρελθόντος και του παρόντος, δεν έχουμε βάλει μυαλό, ακόμα και ως εκτελεστές των έργων που μας εντέλλονται να φτιάξουμε εμείς ως μηχανικοί σε υποδομές, είναι γνωστά η άναρχη δόμηση κτλ, ως χώρα πρέπει να δούμε αλλιώς αυτή την υπόθεση με την λεγόμενη κλιματική αλλαγή».
