Κάθε χρόνο χάνεται μια μεγάλη επαρχιακή πόλη όμως οι κυβερνήσεις διαχρονικά έχουν αφήσει το δημογραφικό στην τύχη του με αποτέλεσμα να έχουμε μία συνεχή και ραγδαία μείωση του ελληνικού πληθυσμού αναφέρει σε συνέντευξη του στον Alpha Radio ο συγγραφέας Αναστάσιος Λαυρέντζος. Ο ίδιος ανέλυσε τις πτυχές του προβλήματος που εμφανίζεται μεν σχεδόν σε ολόκληρο τον δυτικό κόσμο αλλά διαρκώς επιδεινούμενο στην χώρα μας και έκανε τις σχετικές συγκρίσεις με χώρες που βαδίζουν σε ασφαλή μονοπάτια όπως οι Σκανδιναβικές ή το Ισραήλ.
«Το 2013 είχα εκδώσει το βιβλίο για τη Θράκη και το 2017 το βιβλίο «Σιωπηλή Άλωση» για το δημογραφικό και το μεταναστευτικό και πως αυτό οδηγεί σε μία ολική μεταβολή του ελληνικού πληθυσμού. Αυτά δεν είναι δεδομένα που μας ξαφνιάζουν αλλά πράγματα που τα λέμε επί χρόνια και είναι αναμενόμενα πλήρως με βάση τις δημογραφικές προβολές τις οποίες μας έδιναν διεθνείς οργανισμοί όπως ο ΟΗΕ και η Eurostat και εγώ προσωπικά στοιχεία αυτών των οργανισμών και αυτές τις μελέτες δημοσίευσα και στο βιβλίο μου αλλά αργότερα δημοσιεύω και σε άρθρα μου όπου υπάρχει μια συνεχής ροή δεδομένων. Να ξεκαθαρίσουμε ότι η εικόνα είναι πολύ συγκεκριμένη, η πρόβλεψη εδώ και καιρό είναι γνωστή και βαδίζουμε πάνω σε αυτά τα χνάρια τα οποία μας έχουνε δώσει μια συνολική εικόνα που λέει ότι είμαστε σε μία συνολική εικόνα που λέει ότι είμαστε σε μία πορεία συνεχούς γήρανσης και μείωσης του πληθυσμού το οποίο βεβαίως συνεπάγεται και άλλα φαινόμενα όπως μία επιτάχυνση της ερήμωσης της περιφέρειας, γιατί το δημογραφικό είναι ένα πολυδιάστατο ζήτημα».
«Η συνεχής μείωση εισακτέων όχι μόνο στα πανεπιστήμιο αλλά και στην πρώτη δημοτικού, είναι ενδεικτικό ότι το 2010 είχαμε 115.000 παιδιά και σήμερα έχουμε 71.000 παιδιά. Δεν είναι κάτι που μας ξαφνιάζει, είναι πανελλαδικό το φαινόμενο με τις πρώτες τάξεις που αδειάζουν, αν δει κανείς τα επίσημα στοιχεία που δημοσιεύει κάθε χρόνο η ΕΛΣΤΑΤ, που τέλη Σεπτεμβρίου – αρχές Οκτωβρίου θα δημοσιεύσει το ετήσιο δελτίο φυσικής κίνησης του πληθυσμού το οποίο θα παρουσιάζει με βάση τα στοιχεία που έχουν συλλέξει οι αντίστοιχες υπηρεσίες, τις γεννήσεις και τους θανάτους στην χώρα. Να τονίσουμε ότι είμαστε σε μία πορεία όπου επι 14 συνεχόμενα χρόνια μειώνεται ο ελληνικός πληθυσμός, έχουμε χάσει συνολικά 14 ελληνικές πόλεις μεσαίου μεγέθους, πόλεις μεγέθους όπως η Λαμία ή η Καβάλα έχουν σβηστεί από τον χάρτη, δηλαδή αν αθροίσει κανείς γεννήσεις και θανάτους, θα δει κανείς ότι έχουμε ένα έλλειμμα περίπου 680.000 ανθρώπων σε αυτά τα 14 χρόνια και εκεί πρέπει να συνυπολογίσει κανείς και περίπου 400.000 που έφυγαν στο εξωτερικό».
«Άρα η χώρα έχει χάσει ένα εκατομμύριο, έχει ένα συνεχές έλλειμμα γεννήσεων το οποίο μάλιστα έχει φτάσει σε υψηλά επίπεδα δηλαδή αν αφαιρέσουμε την γεννήσεις αλλοδαπών είμαστε περίπου στις μείον 70.000 κάθε χρόνο για αυτό λέμε ότι κάθε χρόνο διαγράφεται μία επαρχιακή πρωτεύουσα. Είναι συγκλονιστικό, πολύ στενάχωρο αλλά πρέπει να το ακούσουμε, εδώ βεβαίως ανακύπτουν και οι τεράστιες ευθύνες της πολιτικής ηγεσίας η οποία αυτό το θέμα θα έλεγα ούτε λίγο ούτε πολύ το έχει αφήσει στην τύχη του. Θέλω να τονίσω ότι για τις μειωμένες ας πούμε χρονιές σε παιδιά όπως οι αριθμοί εισακτέων ας πούμε στα πανεπιστήμια ή στην πρώτη δημοτικού που είναι στους πιο ενδεικτική, αφορούν παιδιά γεννημένα το 2009. Το δημογραφικό δεν είναι αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης, το δημογραφικό έχει δείξει ότι έρχεται σφοδρό ήδη από τη δεκαετία του 80, όταν οι γεννήσεις από 150.000 το 1980 περίπου έπεσαν στις 100.000. Αυτό δείχνει το μέγεθος των ευθυνών που έχει το πολιτικό σύστημα συνολικά, έχουμε πρώτο πόρισμα της βουλής για το δημογραφικό με χρονολογία 1993 άρα το δημογραφικό είναι ένα θέμα που γνωρίζουμε ότι έρχεται, πλέον είμαστε σε προχωρημένο στάδιο και αυτό που έκανε η οικονομική κρίση ήταν να επιτείνει το πρόβλημα, το επέτεινε διώχνοντας Έλληνες στο εξωτερικό, όπου σχηματίζουν οικογένειες στο εξωτερικό και δεύτερον αύξησε κατακόρυφα τον αριθμό των ανθρώπων που λόγω ανασφάλειας δε μπορούν να σχηματίσουν οικογένεια.
«Υπάρχουν άρα τα αίτια τα οικονομικά και τα κοινωνικά, υπάρχει όμως και το αίτιο του τρόπου ζωής, αφού σε πολλές δυτικές χώρες έχουμε το ίδιο πρόβλημα, στη Γερμανία μάλιστα υπάρχει δημογραφικό πρόβλημα από τη δεκαετία του 70. Υπάρχουν όμως άλλες χώρες όπως οι Σκανδιναβικές που είναι σε ένα αρκετά καλό επίπεδο, συχνά στην δημογραφία λέμε ότι θέλουμε μία γυναίκα να φέρει στον κόσμο δύο παιδιά και κατά μέσο όρο να φέρει μία κόρη που θα την αντικαταστήσει. Η Σκανδιναβία είναι πολύ κοντά σε αυτό το μαγικό αριθμό του 2.1 όντας στο 1.9 γεννήσεις. Εξαιρετικές είναι οι επιδόσεις του Ισραήλ, βεβαίως το Ισραήλ έχει αραβικούς πληθυσμούς που έχουν μεγάλη γεννητικότητα ως πολίτες του αλλά επειδή ήταν επιλογή της κοινωνίας και των ηγεσιών της χώρας να κινητοποιήσουν την κοινωνία, ήταν θέμα εθνικής επιβίωσης, το Ισραήλ όταν ήμασταν στο δημοτικό, τη δεκαετία του 70 είχε πληθυσμό 2.5-3 εκατομμύρια και τώρα έχει ξεπεράσει τα 10, γιατί έχει τρία παιδιά ανά γυναίκα. Αυτό είναι ένα δείγμα ότι όταν μια κοινωνία κινητοποιηθεί μπορεί να λύσει το πρόβλημα».
«Πάμε τώρα στον αντίλογο που αφορά το ελληνικό πολιτικό σύστημα, δεν αντιλέγω ότι είναι ένα βαθύ πρόβλημα, ότι ένα κοινωνικό ζήτημα μεγάλο και έχει πολλές όπως είπαμε αιτίες, όμως είναι και τρομακτική η αδιαφορία του ελληνικού πολιτικού συστήματος απέναντι σε αυτό που είναι το μείζον εθνικό ζήτημα. Δεν απαιτώ να λύσουν το πρόβλημα, θέλω μόνο να ασχοληθούν σοβαρά γιατί δεν ασχολούνται καθόλου! Το δημογραφικό το θυμούνται μόνο όταν θέλουν να δικαιολογήσουν το παράνομο εποικισμό με μετανάστες που κατά κανόνα μας στέλνει η Τουρκία. Δεν υπάρχει δηλαδή ένα εθνικό σχέδιο για το δημογραφικό, η χώρα χάνεται, σβήνει, 14 χρόνια μειώνεται ο πληθυσμό της, διαγράφουμε κάθε χρόνο μία πρωτεύουσα, μία επαρχιακή μεγάλη πόλη από το χάρτη, ο ελληνικός πληθυσμός γερνά, είμαστε ο τέταρτος πιο γερασμένος πληθυσμός στον κόσμο. Αυτό συνεπάγεται τεράστια προβλήματα σε θέματα ασφάλισης, θέματα περίθαλψης και λοιπά και το μόνο που έχει να ψελλίσει το πολιτικό σύστημα το οποίο άφησε στην τύχη του το πρόβλημα, είναι ότι θα φέρει να εγκατασταθούν εδώ μετανάστες. Μάλιστα έφερε και σχετικό ΦΕΚ που η κυβέρνηση αποφάσισε ότι σε οικισμούς που είναι κάτω από τα 2.000 άτομα θα μπορεί να εγκαθιστά μικρά κέντρα υποδοχής μεταναστών μέχρι τα 100 άτομα. Πάμε σε ένα μοντέλο όπου προαναγγέλλουν έναν εποικισμό με ασιατικούς και αφρικανικούς πληθυσμούς, όλη την ελληνική επαρχία, ας προβληματιστεί ο καθένας τι σημαίνει αυτό για το μέλλον».
