Δεν μπορούμε να παραβλέψουμε τη διεθνή διπλωματία και το διεθνές δίκαιο και το συμφέρον ενός ιδιώτη να έρχεται να επικάθεται και να καθορίζει τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας επισημαίνει ο Διονύσης Τεμπονέρας, εργατολόγος και μέλος της κεντρικής επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, σχετικά με την συμφωνία των εταιριών EXXON, Energean και ΕΛΠΕ για το κοίτασμα στο Ιόνιο. Ο ίδιος ανέλυσε τους προβληματισμούς του και για την ανακήρυξη της χώρας μας ως πύλη εισόδου για το αμερικάνικο υγροποιημένο φυσικό αέριο το λεγόμενο LNG, ενώ ξεκαθάρισε πως δε μπορεί το δόγμα Τραμπ να εσωτερικεύεται στην χώρα και να υποκαθιστά το διεθνές δίκαιο που ήταν σταθερά η εθνική γραμμή της χώρας.
«Έχουμε δύο διαφορετικά γεγονότα, το ένα είναι η ανακήρυξης χώρας ως πύλη εισόδου για το αμερικάνικο υγροποιημένο φυσικό αέριο το λεγόμενο LNG στα πλαίσια του κάθετου άξονα από την Αλεξανδρούπολη μέχρις τις χώρες της ανατολικής Ευρώπης και το δεύτερο αφορά της εξορύξεις οι οποίες αδειοδοτήσεις ακόμα δεν έχουν δοθεί αλλά οι έρευνες γίνονται και στο Ιόνιο και νότια της Κρήτης. Όσον αφορά τις εξορύξεις, υπάρχει πράγματι μία βιασύνη και μία επικοινωνιακή σκόνη η οποία έχει σηκωθεί η οποία είναι αναντίστοιχη και με τα πραγματικά δεδομένα. Μιλάμε για παράδειγμα ότι στην Κύπρο όπου έχουμε ένα μεγάλο επιβεβαιωμένο ενεργειακό κοίτασμα, το περίφημο κοίτασμα Αφροδίτη ένα κοίτασμα πολλαπλάσιο αυτού που εικάζεται ότι υπάρχει στο Ιόνιο και έγινε η συμφωνία με την ΕΧΧΟΝ, ένα κοίτασμα 4.5 τρις κυβικών μέτρων ενώ 200 δις είναι το κοίτασμα στο Ιόνιο και εδώ και μία δεκαετία δεν έχει καταφέρει η εταιρία αυτή λόγω των πετρωμάτων αλλά κυρίως του κόστους εξόρυξης, να βγάλει ούτε μια μπουκάλα φυσικό αέριο. Αυτά χρειάζονται πάρα πολλά χρόνια για να μπορέσουν να επιβεβαιωθούν, να γίνουν σχετικές μελέτες να γίνουνε τεράστιες επενδύσεις με πάρα πολύ δύσκολες συνέπειες συνήθως, όπως έχουμε δει σε άλλες αντίστοιχες καταστάσεις, δηλαδή έχουμε περιβαλλοντικό αποτύπωμα ισχυρά έντονο αλλά είναι και προβληματικό γιατί δεν αναβαθμίσει το γεωπολιτικό στάτους της χώρας όπως λέει η κυβέρνηση.
«Τέλος είναι εξαιρετικά επικίνδυνο το γεγονός ότι πλέον επαφίεται σε ιδιωτικές εταιρείες είτε μιλάμε όχι τόσο στο Ιόνιο αλλά κυρίως νότια της Κρήτης, η άσκηση και κατοχύρωση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων να αφορά πλέον το δόγμα Τραμπ και το αλισβερίσι μεταξύ δυτικών εταιρειών και να παραγνωρίζεται αυτό που ήταν πάγια εθνική γραμμή της χώρας, το διεθνές δίκαιο, το δίκιο της θάλασσας και βεβαίως οι διεθνείς διακριτικές συμφωνίες. Άρα αυτό μπορεί να μας βολεύει συγκυριακά ή μπορεί να βολεύει ενδεχομένως τον αμερικάνικο παράγοντα σε αυτή τη φάση, ας έχουμε όμως στο πίσω μέρος του μυαλού μας ότι αυτό μπορεί να λειτουργήσει και αντίστροφα στο αμέσως επόμενο διάστημα ειδικά σε μια ευαίσθητη περιοχή όπως η λεκάνη της ΝΑ Μεσογείου».
«Έχουμε αποτελέσματα και παραδείγματα συγκεκριμένα και σε κοινωνικό και σε περιβαλλοντικό επίπεδο με αντίστοιχες επενδύσεις, τις εξορύξεις χρυσού στις Σκουριές της Χαλκιδικής όπου δίχασαν κοινωνικά την ευρύτερη περιοχή, τα έσοδα τα οποία έχουν προέλθει δεν είναι αντίστοιχα αυτών των οποίων παρουσιάζονταν και λέω την αναλογία ενόσω ακούμε αυτή τη στιγμή για τις εξορύξεις του φυσικού αερίου, και το περιβαλλοντικό ρίσκο το οποίο έχει πάρει η ευρύτερη περιοχή, που είναι συνθήκες οι οποίες πολλές φορές δημιουργούνται και εστιάζουν πάνω στην κοινωνική πόλωση, ενώ αυτό που συνήθως παρουσιάζεται ως ευκαιρία, αναφέρομαι στην εξόρυξη των υδρογονανθράκων, αφορά μονοπώλια αφορά των λίγων και μεγάλους των εταιρειών αυτών χωρίς αντίστοιχα να υπάρχουν τα έσοδα προς το υπόλοιπο κοινωνικό σύνολο. Αν σε αυτά προσθέσουμε και τους πολύ μεγάλους κινδύνους και τα μεγάλα ατυχήματα τα οποία είχαμε την τελευταία 15ετία κυρίως στο Μεξικό με πολύ μεγάλες συνέπειες για τις παράκτιες περιοχές και μεγάλες καταστροφές οι οποίες έγιναν σε πλατφόρμες εξόρυξης καταλαβαίνουμε τι κινδύνους μπορεί να κρύβει όλη αυτή η ιστορία».
«Για να αποκτήσουμε την ενεργειακή ασφάλεια που πανηγυρίζει δήθεν η κυβέρνηση, τα κλειδιά σε αυτή τη φάση που απέχουμε πολύ μακριά και από το αποτέλεσμα των εξορύξεων και από την δημιουργία του σχετικού κόμβου στην Αλεξανδρούπολη, χρειάζονται δύο πράγματα, πρώτον σε ενεστώτα χρόνο να ρυθμιστεί η αγορά για να μην κυριαρχούν τα καρτέλ και δεύτερο να εξασφαλίσουμε φτηνή ενέργεια στους πολίτες, καθώς αυτό αποτελεί και εθνική αλλά και κοινωνική ανάγκη και να μη λειτουργεί βεβαίως αυτό ως πολυτέλεια ή ως εργαλείο εξυπηρέτησης ξένων συμφερόντων. Άρα υπό την έννοια αυτή η κυβέρνηση βαθμολογείται κάτω από τη βάση, με βάση τα αποτελέσματα και της ακρίβειας αλλά και το μεγάλο κόστος ενέργειας το οποίο βιώνουν και οι επιχειρήσεις αλλά και οι πολίτες στα νοικοκυριά τους καθημερινά. Η άποψή μου είναι ότι και η σύνδεσή μας το αμερικανικό LNG εγκυμονεί πολλούς σοβαρούς κινδύνους διότι αυτή η στάση της χώρας που μπαίνει απέναντι στις ενεργειακές συμφωνείτε τις οποίες παγίως είχε μέχρι τώρα χωρίς να έχει μία πολυδιάστατη ενεργειακή πολιτική, όπου για παράδειγμα θα μπορούσε να έχει πόρους και φυσικό αέριο είτε από το Κατάρ από τη Νιγηρία και από άλλες παραγωγούς χώρες σε χαμηλότερη τιμή, η πρόσδεση στον αμερικανικό παράγοντα καταλαβαίνετε ότι μας κάνει τμήμα μιας ζωντανής διένεξης που υπάρχει μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας, με προμετωπίδα και συμμετοχή της Ε.Ε βάζοντας μέσα σε αυτό το παιχνίδι, άλλωστε θυμίζω ότι ο ίδιος ο πρωθυπουργός είχε πει ότι βρισκόμαστε σε πόλεμο -αυτή ήταν η έκφραση που είχε χρησιμοποιήσει- με τη Ρωσία. Όλα αυτά είναι εξαιρετικά επικίνδυνα, οι αναθεωρητισμοί είναι ζωντανοί στην περιοχή, οι ενεργειακοί ανταγωνισμοί μπορεί να έχουν πάρα πολλούς σοβαρούς κινδύνους, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε τη διεθνή διπλωματία, τα κράτη, τις διακρατικές συμφωνίες στα διεθνή δικαστήρια και το διεθνές δίκαιο και να αρχίσουμε να εσωτερικεύουμε το δόγμα Τραμπ όπου το δόγμα του ισχυρού και ειδικά πολύ περισσότερο ήταν αυτό αποκτά χαρακτηριστικά όχι κράτους ή οργανωμένης πολιτείας αλλά το συμφέρον ενός ιδιώτη να έρχεται να επικάθεται και να καθορίζει τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας. Είναι μία εξαιρετικά δυσμενής εξέλιξη η οποία με τα ανοιχτά θέματα που έχουμε στο Αιγαίο και στην Κύπρο μπορεί πάρα πολύ εύκολα να αποβεί και εις βάρος μας αν αλλάξει το ζύγι των αμερικανικών συμφερόντων».
