Οι Ισραηλινοί προσπαθούν να εξωθήσουν τον Τραμπ να μπει ενεργά στον πόλεμο Ισραήλ – Ιράν, παρουσιάζοντας τον ως μια ευκαιρία να τελειώνουν με το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν και το θεοκρατικό καθεστώς της χώρας. Αυτά υποστήριξε μεταξύ άλλων ο βουλευτής της ΝΔ Δημήτρης Καιρίδης, αναλύοντας τις ραγδαίες εξελίξεις στο μέτωπο της Μέσης Ανατολής. Μίλησε για το μεγάλο δίλημμα του Τραμπ, τους στόχους του Ισραήλ αλλά και τον ρόλο της Τουρκίας.
«Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι το καθεστώς των μουλάδων, η ισλαμική δημοκρατία του Ιράν μετά το 1979 είναι ένας επικίνδυνος διεθνής παράγοντας ο οποίος έχει τροφοδοτήσει με προβλήματα την Μέση Ανατολή και τον κόσμο όλο. Είναι επίσης δεδομένο ότι το Ισραήλ απέδειξε για μία ακόμη φορά πέραν πάσης αμφιβολίας, ότι έχει την υπεροπλία και ότι μπορεί και εξαπολύει θεαματικά στρατιωτικά χτυπήματα όπως αυτά που βλέπουμε τώρα στις οθόνες μας. Όμως ήδη και οι ίδιοι οι Ισραηλινοί παραδέχονται ότι το Ισραήλ από μόνο του δεν έχει τη δυνατότητα να εξολοθρεύσει και να εξοντώσει το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, θα χρειαστεί την αμερικανική βοήθεια διότι μόνο οι αμερικανοί έχουν τα κατάλληλα όπλα, την ειδική βόμβα που έχουν αναπτύξει τα τελευταία χρόνια μαζί με το βομβαρδιστικό το β2 και τους πιλότους με την τεχνογνωσία για να μπορέσουν να διεισδύσουν στα έγκατα της γης της Τεχεράνης όπου βρίσκεται και το βασικό εργοστάσιο παραγωγής της πυρηνικής βόμβας. Ακόμα και αν οι Αμερικανοί εν τέλει εμπλακούν άμεσα, κάτι το οποίο αρχικά τουλάχιστον είχε δεσμευτεί ο Τραμπ ότι δεν θέλει και είχε εκλεγεί με ατζέντα ότι θα τελειώσει τους πολέμους και τις ξένες επεμβάσεις των αμερικανών στα μήκη και στα πλάτη του κόσμου τούτου, επικρίνοντας τους προκατόχους του ότι μπλέξανε την Αμερική σε πολέμους».
«Ακόμη και αν τα αθετήσει αυτά και εν τέλει εμπλακεί καθώς τώρα ο Νετανιάχου στρώνει το δρόμο για τον Τραμπ, να θυμόμαστε ότι οι στρατιωτικές επιτυχίες είναι εύκολες, η πολιτική επιτυχία είναι το δύσκολο και την ψάχνουμε εδώ και 75 χρόνια διότι δεν είναι πρώτη φορά που κάνουμε επιθέσεις, που έχουμε πόλεμο ή ξένη επέμβαση στη Μέση Ανατολή. Είχαμε πολλές και καταλήξαμε ακόμα χειρότερα από το πριν, είδαμε τι έγινε στο Ιράκ, είδαμε τι έγινε στη Λιβύη, είδαμε τι έγινε στη Συρία, νομίζω ότι δεν μπορεί κανείς να είναι αισιόδοξος ότι η επόμενη μέρα θα είναι πιο ευχάριστη και πιο εύκολη. Άρα χρειάζεται μεγάλη προσοχή και σωφροσύνη και πέρα από το θεαματικό των στρατιωτικών πληγμάτων που εντυπωσιάζει πολλούς, η ιστορία μας διδάσκει να είμαστε συγκρατημένοι και χρειάζεται το πολιτικό πλαίσιο του τι θέλουμε να πετύχουμε».
«Ο Νετανιάχου είναι σπουδαίος παίκτης και σπουδαίος πολιτικός για αυτό και είναι ο μακροβιότερος πρωθυπουργός του Ισραήλ, δεν είναι τυχαίο ότι η κυβερνά αδιάλειπτα απ το 2009 και κυριαρχεί με όλα του τα προβλήματα και τις ποινικές καταγγελίες σε βάρος του στην πολιτική σκηνή του Ισραήλ. Ξέρει πάρα πολύ καλά την Αμερική, έχει ζήσει στην Αμερική, μιλάει τα αγγλικά ως αμερικανός και μπορεί και αξιοποιεί την δύναμη των φίλων του Ισραήλ στην Ουάσινγκτον προκειμένου να φέρει ακόμα και τον Τραμπ ο οποίος αρέσκεται να εμφανίζεται παντοδύναμος εκεί που τον θέλει, να του δημιουργήσει δηλαδή ένα τέτοιο πλαίσιο ότι εμείς εδώ τώρα στρώσαμε το δρόμο, είναι σειρά δικιά σου Τραμπ να ολοκληρώσεις αυτό το έργο που ξεκινήσαμε ώστε ακόμη και αυτός που αρχικά δεν ήθελε να θελήσει τελικά.
«Σε κάθε περίπτωση η σύγκρουση δεν είναι μία σύγκρουση μίας ημέρα ή δύο, είναι κάτι το οποίο ήδη μετράει πέντε μέρες και θα συνεχιστεί για αρκετές βδομάδες, πράγμα που σημαίνει ότι οι κίνδυνοι για ευρύτερη ανάφλεξη και βεβαίως για την παγκόσμια οικονομία -διότι είναι μία πάρα πολύ ευαίσθητη περιοχή αυτή- πολλαπλασιάζονται. Είναι αλήθεια ότι αρχικά φάνηκε το Ισραήλ να περιορίζεται σε στρατιωτικούς στόχους και πλήγματα σε βάρος εγκαταστάσεων στρατιωτικών και της στρατιωτικής ηγεσίας του Ιράν. Τις τελευταίες ωστόσο μέρες επεκτείνει το δίχτυ των στόχων του τόσο εναντίον εγκαταστάσεων του Ιράν, πλήττοντας την ιρανική οικονομία και το ιρανικό δημόσιο ταμείο το οποίο και χρηματοδοτείται από τα έσοδα από το πετρέλαιο όσο και πολιτικούς στόχους όπως είναι η κρατική τηλεόραση. Εδώ δύο μπορεί να είναι οι στοχεύσεις, ένας στόχος να προκαλέσει σφοδρά αντίποινα σε άλλους μαλακούς στόχους όπως είναι οι πετρελαϊκές εγκαταστάσεις της Σαουδικής Αραβίας ή να κλείσει τα στενά του Ορμούζ, δημιουργώντας τεράστια προβλήματα στην παγκόσμια οικονομία και αναγκάζοντας τους Αμερικάνους να εμπλακούν ακόμα περισσότερο να προστατεύσουν τους συμμάχους τους Σαουδάραβες και την παγκόσμια οικονομία ή να δημιουργήσει τέτοια πίεση στο εσωτερικό του καθεστώτος που θα βγούνε οι Ιρανοί στους δρόμους να ανατρέψουν το καθεστώς εκ των έσω. Δεν το πιστεύω ότι κάτι τέτοιο είναι εύκολο και δεν νομίζω ότι αεροπορικοί βομβαρδισμοί έχουν οδηγήσει οπουδήποτε σε ανατροπές καθεστώτων. Χρειάζεται κάτι πολύ βαρύτερο όπως χερσαία επέμβαση, σε κάθε περίπτωση έχουμε μπλέξει».
«Ο Τραμπ βρίσκεται σε μια δύσκολη και δυσάρεστη θέση, διότι πρέπει να αποφασίσει ή θα πάει με τις προεκλογικές του δεσμεύσεις, με μία Αμερική η οποία δεν ανακατεύεται και δεν κάνει ξένους πολέμους, παρότι τώρα έχουν ανοίξει όλα τα μέτωπα. Ωστόσο η βάση του κόμματος του, η βάση των υποστηρικτών του είναι διχασμένη, υπάρχουν οι πολύ φίλοι του Ισραήλ που θεωρούνε ότι τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή να τελειώνουμε μία για πάντα με το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν και αν είναι δυνατόν ακόμα και με το καθεστώς των μουλάδων, αλλά υπάρχουν και πολλοί οι φανατικοί του make america great again, οι οποίοι είναι νεοαπομωνοτιστές και δεν θέλουνε την εμπλοκή των αμερικάνων στο εξωτερικό. Κατά συνέπεια βρίσκεται σε μεγάλο δίλημμα για αυτό και προσπαθεί με επιθετικές δηλώσεις να δείξει ότι έχει τον έλεγχο την ώρα που μάλλον χάνει τον έλεγχο διότι άλλος κρατάει τα κλειδιά τώρα που είναι ο Νετανιάχου. Από κει και πέρα η αποδυνάμωση του Ιράν δίνει περαιτέρω περιθώριο κινήσεων και στην Τουρκία η οποία είναι ένας παίκτης που κάποτε ήταν φτωχότερη του Ιράν, αλλά σήμερα είναι 3 φορές πλουσιότερη του Ιράν. Αυτό που έκανε το Ισραήλ σε βάρος της Χεσμπολάχ πολλά από οδήγησε και στην κατάρρευση του καθεστώτος Άσαντ με την απόσυρση της ιρανικής συμμετοχής στην Συρία, εν τέλει ωφέλησε τον Ερντογάν καθώς στο κενό μπήκε η Τουρκία στη Συρία, όπως μπήκε στον Καύκασο με την σχετική απόσυρση της Ρωσίας από κει. Εκμεταλλεύεται η Τουρκία το γεγονός ότι δημιουργούνται κενά ασφαλείας στην περιοχή με το γεγονός ότι οι Αμερικανοί δεν έχουνε την παρουσία που είχανε στο παρελθόν και όλοι οι τοπικοί παίκτες, οι πιο ριψοκίνδυνοι και τυχοδιωκτικοί να μπαίνουνε στο παιχνίδι πιο δυνατά».
