Τις μεθόδους που όφειλε να ακολουθήσει η ελληνική κυβέρνηση για την διαχείριση των μεταναστευτικών ροών, τόσο προσφύγων από εμπόλεμες χώρες όσο και οικονομικών μεταναστών ανέλυσε ο πρώην ευρωβουλευτής Νότης Μαριάς.
«Αυτή την στιγμή υπάρχουν 4.3 εκ. πρόσφυγες Ουκρανοί οι οποίοι βρίσκονται σε όλη την Ευρώπη και 34.000 από αυτούς φιλοξενούνται στην Ελλάδα και όμως δεν υπάρχουνε ούτε κέντρα κράτησης, ούτε κέντρα ταυτοποίησης, ούτε hotspot, ούτε τίποτε και φυσικά δεν φαίνεται πουθενά να υπάρχει πρόβλημα. Οι κάτοικοι αυτοί της Ουκρανίας που ως πρόσφυγες πήγαν στην Ευρώπη, έχουν δικαίωμα να επιστρέψουν όποτε θέλουν στην πατρίδα τους. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να υπάρχουν 40 εκ. διελεύσεις από την Ουκρανία προς την Ευρώπη, δηλαδή πολλοί από αυτούς μένουν σε κάποια ευρωπαϊκή χώρα αλλά κάποια στιγμή επισκέπτονται πίσω την πατρίδα τους, πάνε στο σπίτι τους, βλέπουν τους γονείς τους ενδεχόμενα και ξαναφεύγουν. Υπάρχει μια ειδική ευρωπαϊκή οδηγία που εκδόθηκε το 2001, διότι υπήρχε πρόβλημα τότε με χιλιάδες πρόσφυγες λόγω του πολέμου της Γιουγκοσλαβίας. Οι περισσότεροι από αυτούς είχαν πάει στη Γερμανία και η Γερμανία δεν ήθελε να φορτωθεί όλο αυτό τον κόσμο, έπεισε τους υπόλοιπους και λέει ξέρετε κάτι, να υπάρχει δίκαιη κατανομή των προσφύγων, δηλαδή αυτό που ζητάμε εμείς τώρα και δεν δέχεται η Γερμανία.
«Πέρασαν αυτή την ρύθμιση και είπανε ότι όταν υπάρχει μαζική εισροή πολιτών τρίτων χωρών στην Ε.Ε. που προέρχονται από χώρες όπου είναι εμπόλεμες, τότε αυτοί οι άνθρωποι με το που εμφανίζονται στα σύνορα, τους χορηγεί μία ειδική άδεια διέλευσης η Ε.Ε., τους βγάζει μια φωτογραφία και τους λέει έχετε το δικαίωμα μέσα στο 90 ημέρες να διαλέξετε σε ποιο κράτος θα εγκατασταθείτε. Αυτοί αναλόγως άλλοι πήγαν Γερμανία, άλλοι σπουδάσανε στην Γαλλία κ.ο.κ. και πηγαίνανε εκεί. Μόλις εγκατασταθούν εκεί το κράτος τους δίνει δικαίωμα να εργάζονται, τους δίνει δικαίωμα, να πηγαίνουν στα σχολεία, να έχουν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη κτλ. Ταυτόχρονα τους δίνουν το δικαίωμα να επιστρέψουν ελεύθερα όποτε θελήσουν στην Ουκρανία και τους δίνει και το δικαίωμα 3 μήνες να κυκλοφορούν ελεύθερα σε όλα τα κράτη της Ε.Ε. Αποτέλεσμα, η ίδια η ζωή, η ίδια η οικονομία και τα δίκτυα τα μεταναστευτικά κατανέμουν από μόνα τους τους ανθρώπους αυτούς δηλαδή τα 4,3 εκατομμύρια Ουκρανούς μέσα στα 450 εκατομμύρια κατοίκους της Ε.Ε. δηλαδή το 1% και δε φαίνεται σε κανέναν».
«Μιλάμε για ανθρώπους που έρχονται από την Αφρική, που επομένως θα μπορούσε να διαπιστωθεί ποιες χώρες είναι σε εμπόλεμη κατάσταση, στο Σουδάν πράγματι είναι σε εμπόλεμη κατάσταση, η Σομαλία το ίδιο, παλαιότερα αυτό ίσχυε και για το Αφγανιστάν, τώρα δεν ισχύει. Άρα αυτοί οι άνθρωποι έρχονται στην Κρήτη από αυτούς τους 100, οι 30-40 είναι αυτού του προφίλ, επομένως αυτοί θα έπρεπε επί τόπου να τους δίνει η Ελλάδα τα χαρτιά αυτά και να πηγαίνουν όπου θέλουν. Έτσι θα έμεναν στην Κρήτη μόνο αυτοί που δεν έχουν το προφίλ ατόμου που διώκεται από εμφύλιο πόλεμο ή εμπόλεμης κατάστασης και θα είχαμε ένα μικρότερο αριθμό να διαχειριστούμε για τους οποίους υπάρχει πρόβλημα αλλά υπάρχει και λύση. Αρα λοιπόν η Ελλάδα αυτό το μοντέλο της Ουκρανίας πρέπει να ζητήσει να εφαρμοστεί για όλες τις εμπόλεμες καταστάσεις γιατί μπορεί να έρθει αύριο κάποιος ο οποίος είναι από την Αφρική σε πόλεμο χώρα, όπως π.χ. από το Ιράν ή την Γάζα, αυτοί κάλλιστα θα μπορούσαν να κατανεμηθούν στην Ε.Ε., δηλαδή με το που έρχονται στην Ελλάδα να τους χορηγούμε το έγγραφο που χορηγούμε και στους Ουκρανούς.
«Οι Ουκρανοί οι περισσότεροι φεύγουν από την Ουκρανία και μπαίνουνε είτε στη Ρουμανία είτε στην Πολωνία, τους δίνανε αυτό το χαρτί και αν θέλανε μένανε στην Πολωνία αλλιώς πηγαίνανε στη Γερμανία. Σε ρεπορτάζ άσχετο εμφανίστηκε μία γυναίκα, λέει εγώ μένω στην Ελλάδα τρια χρόνια και είμαι από Ουκρανία, κλασσική περίπτωση από τις 38.000 που φιλοξενούνται στην Ελλάδα, βρήκε δουλειά, σπίτι κτλ και πήγε να δει και την Ακρόπολη! Αν όμως ήταν από το Σουδάν και δεν ήταν λευκή θα την είχανε συλλάβει και θα ήταν στο καμπ. Η πρόταση η συγκεκριμένη είναι οι χώρες που έχουν πόλεμο να τους δίνεται το χαρτί που δίνεται στους Ουκρανούς και να κατανεμηθούν δίκαια σε όλα τα κράτη. Δυστυχώς όμως η κυβέρνηση πηγαίνει στην πεπατημένη του Δουβλίνο 3, που το Δουβλίνο 3 είναι για να σε εγκλωβίσει.
«Σε σχέση με το άσυλο είχαμε αναλύσει μία παλαιότερη περίπτωση με αφορμή τη Μελίγια που είναι θύλακας ισπανικός στο Μαρόκο και είχαν μπει χιλιάδες μετανάστες εκεί, η απόφαση που εκδόθηκε λέει ότι όταν υπάρχουνε νόμιμοι είσοδοι σε ένα κράτος πρέπει να πηγαίνεις από την νόμιμη είσοδο να περάσεις. Άρα δε μπορείς σαν Ελλάδα να πεις δε δέχομαι αιτήσεις ασύλου από Αφρική για 3 μήνες, αυτό απαγορεύεται. Θα μπορούσες να πεις ότι η Ελλάδα δέχεται αιτήσεις ασύλου τις οποίες μπορείτε να τις κάνετε όσοι θέλετε στο προξενείο μας στη Βεγγάζη, πηγαίνετε στη Βεγγάζη ή στην Τρίπολη και κάντε αίτηση ασύλου. Και μόλις αυτή η αίτηση ασύλου θα εξεταστεί και να εξετάζετε και από υπαλλήλους δικούς μας και γίνεται δεκτή, να έρχεται αυτός ο άνθρωπος να παίρνει άσυλο και να του δίνουμε ταυτόχρονα τα ταξιδιωτικά έγγραφα γιατί τότε θα δικαιούται να πάει σε όποια χώρα της Ε.Ε. θέλει για 3 μήνες. Να παίρνουμε την αίτηση από αυτούς που είναι στη Λιβύη, να ικανοποιούμε αυτούς που πρέπει, αυτόματα όσοι μπαίνουνε μέσα στα καράβια και δίνουνε 5.000$ θα βλέπουν κάποιον άλλον να πηγαίνει στο προξενείο όπου κάνει μια αίτηση και σε ένα μήνα παίρνει άσυλο και φεύγει και δεν θα είναι κορόιδο να δώσει τα 5.000 στο δουλέμπορο και να πνιγεί, αλλά θα περιμένει να κάνει την αίτηση. Για αυτούς που δεν είναι πρόσφυγες θα μπορούσαμε να ανοίξουμε μια διαδικασία πράσινης κάρτας, διότι και στην Κρήτη και στη Βόρεια Ελλάδα υπάρχει έλλειψη εργατικών χεριών. Να λέμε εισαι από το Μπαγκλαντές, αν επιθυμείς να δουλέψεις στην Ελλάδα, κάνε μια αίτηση, όπως κάνει ο Έλληνας αίτηση για να πάει στην Αμερική να δουλέψει. Το ίδιο να κάνουμε εμείς σε όλες τις πρεσβείες μας στο Μπαγκλαντές, στο Αφγανιστάν κτλ. και όσοι επιθυμούν δια της νομίμου οδού να έρθει με πράσινη κάρτα να εργαστεί».
