Οι Γάλλοι και οι Γερμανοί θέλουν να συνεχίσουν την σύγκρουση ούτως ώστε να μπορέσουν να συγκρατήσουν τον Ζελένσκι στην εξουσία και να πάρουν κομμάτι από την εκμετάλλευση του εθνικού πλούτου της Ουκρανίας σχολίασε για την ρωσοουκρανική σύγκρουση ο Ομότιμος Καθηγητής Οικονομικής Γεωγραφίας και Γεωπολιτικής Θεωρίας στο ΕΚΠΑ Ιωάννης Μάζης, προσθέτοντας πως η Ουκρανία είναι ένα ποντίκι που βρυχάται. Ο ίδιος εξήγησε το ρόλο του Τραμπ και γιατί κανείς δε θέλει να αποσυρθεί από την ειρηνευτική διαδικασία, ενώ αναφερόμενος στο rearm Europe μίλησε για την κόντρα που ξέσπασε εντός της ΕΕ, το ρόλο που θα έχει η Τουρκία και τις πιέσεις που θα μπορεί να ασκεί εντός της Ένωσης.
«Η Ουκρανία είναι ένα ποντίκι που βρυχάται, υπάρχουν τετελεσμένα στο έδαφος και δε μπορούν να αλλάξουν, εκείνο που έχει σημασία είναι ότι στο πλαίσιο αυτών των διαπραγματεύσεων οι Γάλλοι και οι Γερμανοί θέλουν να συνεχίσουν την σύγκρουση ούτως ώστε να μπορέσουν να συγκρατήσουν τον Ζελένσκι στην εξουσία γιατί όλοι τους έχουν κάνει τις συμφωνίες τους για μετά τον πόλεμο και την εκμετάλλευση του εθνικού πλούτου της Ουκρανίας σε όλα τα επίπεδα. Αντιλαμβάνεστε ότι είναι μια μοιρασιά πίτας στην οποία και οι τρεις θέλουν να βρίσκονται μέσα, φοβούμενοι ότι θα χάσουν το μεγάλο κομμάτι το οποίο ήδη έχει φροντίσει να πάρει ο Τραμπ και θέλουν και αυτοί το μερίδιο τους. Με αυτού του είδους τις κινήσεις προσπαθούν να πείσουν ότι η άλλη πλευρά δεν έχει ακόμα παραδοθεί και διαπραγματεύεται με όρους ισχύος. Δεν συμβαίνει όμως κάτι τέτοιο, το απέδειξε ο Πούτιν, προσήλθε στις συνομιλίες η ρωσική αντιπροσωπεία, πάλι αμέσως μετά το χτύπημα δεν αντιδρά σπασμωδικά και αναμένει να δώσει τις σωστές απαντήσεις γιατί πάντα λαμβάνει υπόψη του και την διεθνή κοινότητα, αυτή είναι η ερμηνεία που δίνω εγώ.
«Εγώ τον δικαιολογώ τον Ζελένσκι, κάνει ότι μπορεί για την πατρίδα του, στον πόλεμο και στον έρωτα δεν υπάρχουν κανόνες. Κανένας από τα δύο μέρη, ούτε η Ουκρανία ούτε η Ρωσία δε θέλουν να εισπράξουν τη μήνη του διαμεσολαβητή Τραμπ η οποία θα εισπραχθεί από εκείνον που θα αποδειχθεί ότι δεν υπολογίζει τις ειρηνευτικές συνομιλίες. Ο μεν Ζελένσκι γιατί έχει ήδη πολύ λεπτή θέση απέναντι στον Τραμπ, ο δε Πούτιν γιατί βρήκε έναν συνομιλητή ο οποίος τον ακούει, όχι τον υπακούει, αλλά τον ακούει. Συνεπώς κανένας από τους δύο δε θέλει να εξοργίσει τον Τραμπ και αυτό δηλώνει και πόσο αποτελεσματική είναι η διαμεσολάβηση αυτή. Εάν ο Τραμπ απογοητευτεί τότε θα μπούμε σε αλυσιδωτή αντίδραση η οποία δε θα φέρει καλά αποτελέσματα και θα θέσει σε κίνδυνο και την παγκόσμια οικονομία και την παγκόσμια ειρήνη.
«Στο rearm Europe έγιναν σημαντικά λάθη, διότι είδαμε και την αντίδραση της κ. Μέτσολα της προέδρου του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου, η οποία μέμφεται την χρήστη του άρθρου 122 από τους συμβαλλομένους στην υπόθεση της εφαρμογής του safe και του rearm Europe και με απόφαση της νομικής επιτροπής ενδιαφέρεται να στραφεί εναντίον της Φον Ντεν Λάιεν στην υιοθέτηση αυτού του άρθρου το οποίο τι κάνει, υποβαθμίζει την συμμετοχή της Τουρκίας σε επίπεδο βιομηχανικής συνεργασίας, ενώ θα έπρεπε να ισχύσουν τα άρθρα 212 και 218 παράγραφος 8 τα οποία ουσιαστικά μιλούν για ζητήματα ασφάλειας και άμυνας. Αυτό ελπίζω ότι θα το αντιληφθεί έστω και αργά η ελληνική και η κυπριακή κυβέρνηση και δε θα θελήσουν να βάλουν έναν ζώντα εχθρικό εκβιασμό μέσα στον πυρήνα της ευρωπαϊκής αμύνης, ούτως ώστε για κάθε κίνηση την οποίαν η Ελλάς και η Κύπρος θα κάνουν για να προασπίσουν τα εθνικά τους συμφέροντα –και όταν λέω Ελλάς και Κύπρος εννοώ τις αντίστοιχες κυβερνήσεις προφανώς- θα πρέπει να ερωτάται και η Τουρκία που θα ασκεί και αυτή τις δικές της πιέσεις. Ιδιαίτερα όταν μπορεί να συμμετέχει εν πολλοίς με ένα 35% στον εφοδιασμό της ΕΕ με οπλικά συστήματα. Το ζήτημα είναι αν θα ασκηθεί βέτο σε αυτές τις περιπτώσεις, αυτό ελπίζω να το αντιληφθούν και πρέπει να τα λάβουμε υπόψη».
