Ήταν φίλος πραγματικός, μεγάλος αδερφός, ένας πραγματικός πατέρας, ένας μέντορας για πολλούς από εμάς ανέφερε ο πρώην βουλευτής ΠΑΣΟΚ Καβάλας Δημήτρης Παπουτσής, για τον θάνατο του στενού φίλου του και πρώην γραμματέα του ΠΑΣΟΚ Καβάλας Σάββα Κοσμίδη. Ο κ. Παπουτσής μίλησε για τον άνθρωπο πίσω από το πολιτικό πρόσωπο, χαρακτηρίζοντας τον ενάρετο, ειλικρινή και γεμάτο καλοσύνη ακόμη και για τους πολιτικούς αντιπάλους του.
«Δεν είμαι ο μόνος που νιώθω τα αισθήματα βαθιάς θλίψης, είναι πολλοί οι παλιοί φίλοι, οι σύντροφοι του πολυαγαπημένου μας Σάββα Κοσμίδη. Δε θέλαμε να έρθει αυτή η στιγμή, ξέραμε και βιώναμε μαζί του τα σοβαρά προβλήματα υγείας που είχε και θέλαμε να το εκφράσουμε με όση δύναμή είχαμε, και αυτός είχε δύναμη να μας νιώσει και να μας μιλήσει ακόμη και τελευταία στο πλαίσιο μιας αγάπης αληθινής που όλα αυτά τα χρόνια χτίσαμε ανθρώπινα, πολλοί φίλοι και σύντροφοι μαζί του. Ο Σάββας Κοσμίδης υπήρξε ένας αυθεντικός άνθρωπος, πραγματικά ενάρετος, με μία βαθιά σοφία μέσα του, απλότητα, ανθρωπιά, βαθιά γνώση της ιστορίας της προσφυγικής του καταγωγής, των γονέων και των παππούδων του. Σε κάθε συνάντηση μας σίγουρα θα είχε να μας αναφέρει εν είδη ανεκδότου ή πραγματικού γεγονότου πολλά από τα βιώματα των γονέων του, των παππούδων του και το ιδίου βεβαίως που έζησε στα χρόνια που ήταν πιο δύσκολα και στα χρόνια της μεταπολεμικής Ελλάδος.
«Είναι μία μεγάλη αλήθεια ότι ο Σάββας Κοσμίδης δεν είχε μέσα του αρνητικά αισθήματα για κανέναν και δεν είχε κανένα αρνητικό συναίσθημα για τους πολιτικούς αντιπάλους του, ήταν πάντοτε γεμάτος καλοσύνη, έτοιμος να συζητήσει με τιμιότητα και με ειλικρίνεια και με τους πιο σκληρούς μας πολιτικούς αντιπάλους θέματα που αφορούν στη ζωή, στην καθημερινότητα, στην πολιτική διαπάλη, θα ήταν ένας άνθρωπος γεμάτος σοφία, με καρτερικότητα, με υπομονή, με αντοχές ασύλληπτες ψυχικές και συναισθηματικές σε οποιαδήποτε δυσκολία. Τον έζησα και εγώ και άλλοι στείλε συνοδοιπόροι σε διάφορες στιγμές δύσκολων περιόδων που χρειάστηκε ο ίδιος να χειριστεί ζητήματα πολιτικά, πάντοτε είχαμε να διδαχθούμε κάτι. Μας αγαπούσε πραγματικά, προσπαθώ να μιλήσω ψύχραιμα. Ήθελε να είναι κοντά μας και να μιλά με τους νεότερους πολύ συχνά, ιδιαίτερα όταν ήξερε ή ένιωθε ότι περνάμε δύσκολες στιγμές.
«Ήταν φίλος πραγματικός, μεγάλος αδερφός, ένας πραγματικός πατέρας, ένας μέντορας για πολλούς από εμάς. Ήρθε ένα ιστορικό στέλεχος της αριστεράς κάποτε και τον συναντήσαμε, έπρεπε αυτός να μας πει ότι επί δικτατορίας είχαν κρατούμενο τον Κοσμίδη στην ΕΑΤ ΕΣΑ γιατί ήταν μέλη του αντιδικτατορικού κινήματος. Ο Σάββας Κοσμίδης που ήμασταν σχεδόν κάθε μέρα μαζί του σε πολιτικές συζητήσεις αλλά και σε συζητήσεις ελεύθερες και ανθρώπινες, ποτέ δε μας μίλησε για αυτή την στιγμή! Όταν τον συνάντησα τον μάλωσα, Σάββα γιατί μας κρατάς τόσα κρυφά πράγματα για σένα; Αυτός ήταν ο Σάββας Κοσμίδης».
«Δεν του άρεσε να μιλά για τον ίδιο, ή να μιλάει για καμία καλή στιγμή που αφορούσε στον ίδιο, την οικογένειά του ή στα παιδιά του. Αγωνιούσε για τα παιδιά του κόσμου, για τα προβλήματα που υπήρχανε γύρω μας, για τους ανθρώπους που είχανε αδυναμία να σταθούν στα πόδια τους, που τους χτύπησε η ζωή κτλ, ήθελε για αυτά να συζητά, σε αυτά να παίρνει μέρος, αυτά να στηρίζει, τα προβλήματα τα πραγματικά και μέσα από τα όργανα που συζητούσαμε πιο οργανωμένα έτσι διάφορα τέτοια θέματα γιατί υπήρξε ιστορικός, εμβληματικός μας γραμματέας ο Σάββας Κοσμίδης, διαδέχτηκε τον Ανδρέα Γράσσο και ήμασταν όλοι μαζί στο αντίο του Ανδρέα. Αμέσως μετά την κηδεία του Ανδρέα Γράσσου μία αιφνίδια επιβάρυνση στους πνεύμονες του τον ανάγκασε να διακομιστεί στο νοσοκομείο Καβάλας, εκει του παρασχέθηκαν οι απαραίτητες φροντίδες και μετα στο νοσοκομείο Αλεξανδρούπολης, ανατάχθηκε, άρχισε να γίνεται καλύτερα και μας έδινε την ελπίδα ότι θα βγει νικητής μεταφερόμενος σε ένα κέντρο αποκατάστασης, μέχρι τις τελευταίες ημέρες μας έπαιρνε τηλέφωνο και ένιωθε αρκετά αισιόδοξος αντιμετωπίζοντας με χιούμορ την κατάσταση του».
