Δεν έχει ακόμη ως σώμα η τοπική αυτοδιοίκηση την ωριμότητα ώστε να διεκδικήσει ομόφωνα αυτά που δικαιούται, είναι το συμπέρασμα από το επεισοδιακό συνέδριο της ΚΕΔΕ στην Αλεξανδρούπολη, ο δήμαρχος Νέστου και πρόεδρος της ΠΕΔ Σάββας Μιχαηλίδης. Ο ίδιος μίλησε για μία μόνο κατ’ επίφαση τοπική αυτοδιοίκηση, που ελέγχεται από υπηρεσίες που δεν ελέγχει κανείς, που είναι οικονομικά εξαρτημένη από την κεντρική διοίκηση και που χρηματοδοτείται ακόμη με όρους μνημονιακών εποχών.
«Αποδείχθηκε για άλλη μια φορά ότι η ωριμότητα ώστε να έχουμε μια κοινή γραμμή, ενώ ήταν κοινή συναντίληψη ότι την συγκεκριμένη χρονική στιγμή, καθολικά αντιληπτό είναι ότι η αυτοδιοίκηση πρέπει να γίνει πράξη, να φύγει δηλαδή από το θεωρητικό κομμάτι και να προχωρήσει πραγματικά με μεταρρυθμιστική τομή το κράτος, αυτό ήτανε παραδεκτό αντιληπτό και φυσικά θα έλεγα και απαιτητό από όλους όσους έλαβαν το λόγο στο συνέδριο. Αυτό με την διαδικασία μισής ώρας την τελευταία μέρα του συνεδρίου υποβαθμίστηκε πολύ, τα ΜΜΕ δώσανε έμφαση σε μια διαδικασία ψηφισμάτων τα οποία ενώ έλεγαν εν πολλοίς το ίδιο, έθεταν ζητήματα ποιος θα επιβληθεί, ποιος θα υποχωρήσει, ζητήματα που δε ταιριάζανε σε αυτό που είχαμε κοινή αντίληψη άπαντες να το μεταφέρουμε προς την κυβέρνηση».
«Τα συνέδρια δε πρέπει να είναι σε προσωπική γραμμή, όσο η μία ή η άλλη πλευρά να θεωρεί ότι έχει το απόλυτο δίκιο, δυστυχώς κανένας δεν είχε κανένα δίκιο, το μόνο που έκαναν είναι να δώσουν μια εξήγηση γιατί αντιμετωπιζόμαστε έτσι και θα συνεχίσουμε να αντιμετωπιζόμαστε, δηλαδή ως παρίες του συστήματος ενώ στην πραγματικότητα και το ξέρουν άπαντες αυτό, η μόνη μορφή διοίκησης που έχει σχέση άμεση με τον πολίτη και με την άμεση δημοκρατία είναι η αυτοδιοίκηση. Και το μοναδικό σύστημα που εφαρμόζεται στην Ελλάδα είναι αυτό που την αυτοδιοίκηση την περιγράφει πάρα πολύ ορθά η λέξη το περιεχόμενο όμως σε σχέση με τη λέξη είναι ανύπαρκτο. Δεν υπάρχει αυτοδιοίκηση στην Ελλάδα με την έννοια του όρου, δεν κηδεμονεύονται απλώς από την κεντρική εξουσία, αλλά ελέγχονται, ποδοπατούνται, ανακαλούνται, έχουνε φτιάξει βαρώνους και βαρωνίσκους, έχουνε φτιάξει υπηρεσίες ελέγχου χωρίς καμία λογοδοσία. Αυτά είναι πράγματα τα οποία θα σας τα περιγράψει μόνο ένας αυτοδιοικητικός. Το σύστημα είναι έξυπνο, εξελίσσεται σαν την τεχνητή νοημοσύνη, δε μένουν σε εποχές της ΥΠΕΔΑ της δεκαετίας του 80 ας πούμε όπου όλες οι αρχές, διοικητικές, στρατιωτικές, αστυνομικές, λιμενικές υπηρεσίες, επί τη επιδείξει τη ταυτότητος είχαν υποχρέωση να συνδράμουν άμεσα σε ό,τι έλεγε ο υπαλληλάκος. Μετά έγινε ο ΣΔΟΕ και μετά μπήκαν και κανόνες, έτσι τώρα υπάρχουν οι υπόλοιπες ελεγκτικές αρχές που δεν είναι εφαρμόζονται άμεσα στο πολίτη αλλά εφαρμόζονται στην αυτοδιοίκηση».
«Το πρόβλημα είναι ότι όταν ο έλεγχος όμως έχει την θρασύτητα ο ελεγκτής να μην ελέγχεται από κανέναν, να έχει την το θράσος να λειτουργεί στην σκοπιμότητα καλύπτοντας την ανικανότητα που τον διακατέχει, όλο αυτό όταν καλύπτεται νομοθετικά και με κυβερνητική πρόνοια, τότε καταλαβαίνετε ότι αυτός που βάλλεται είναι πάλι ο πολίτης. Έχουμε μια αυτοδιοίκηση η οποία είναι απόλυτα εξαρτώμενη οικονομικά, το οποίο δε σημαίνει ότι παίρνουμε λιγότερα, το θέμα είναι ότι δεν παίρνουμε καν ή δεν δίδονται καν κατ’ αναλογίαν εισπράξεων. Φυσικά το πρόβλημα στα οικονομικά δεν είναι το τι δικαιούται η αυτοδιοίκηση, το ζήτημα λοιπόν είναι ότι το μοντέλο λειτουργίας εδώ και 200 χρόνια μας θεωρεί τώρα ως πολύ ενοχλητικούς και παρίες. Το ίδιο σύστημα νομοθέτησε το 2010 ότι η αυτοδιοίκηση πρέπει να παίρνει 8 δις, με το νόμο του Καλλικράτη, αυτό και μόνο να δείτε ότι παρόλα τα πλεονάσματα που ανακοινώνονται, η αυτοδιοίκηση υπολείπεται κάθε χρόνο περί τα 5 δις. Έχουμε μείνει στην περίοδο της οικονομικής κρίσης».
