Το βιβλίο του «ΚΥΠΡΟΣ ΜΙΑ ΜΑΚΡΑ ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ (1955-1974)» παρουσίασε προ ημερών στη Θεσσαλονίκη ο Μαρίνος Σιζόπουλος, πρόεδρος της επιτροπής της Κυπριακής Βουλής για την Κυπριακή τραγωδία και πρόεδρος της ΕΔΕΚ. Ο Μαρίνος Σιζόπουλος, ως πρόεδρος της Επιτροπής δούλεψε αρκετά χρόνια για να συγκεντρώσει τα ντοκουμέντα που φωτίζουν τα αίτια της Κυπριακής τραγωδίας. Τα βασικά ντοκουμέντα, τα συμπεριέλαβε στο βιβλίο του αναφερόμενος στον ρόλο της Μεγάλης Βρετανίας και των ΗΠΑ, την χρήση της Τουρκίας για την εξυπηρέτηση των σκοπών τους και τελικά την εισβολή και παράνομη κατοχή στο νησί, όπως ο ίδιος τα εξιστορεί μιλώντας στη «ΝΕ».
«Το πραξικόπημα του Ιουλίου του 74 δεν ήταν δύο στιγμιαία γεγονότα που συνέβησαν εκείνη την χρονική στιγμή, αλλά ήταν το αποκορύφωμα μιας πορείας που ξεκίνησε από τα μέσα του 1955 και στόχευε στην εξυπηρέτηση γεωπολιτικών συμφερόντων χωρών που εμπλέκονται στο Κυπριακό με πρώτη την Τουρκία που ήθελε να αναθεωρήσει τις συνθήκες των Σεβρών και της Λωζάνης που της καθόρισαν τα εξωτερικά της σύνορα με ακρίβεια, να μπορεί να επεκτείνει την επιρροή της στην περιοχή της Αν. Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής έτσι ώστε να καταστεί μία ισχυρή περιφερειακή δύναμη με παγκόσμια εμβέλεια. Είναι προφανές ότι για να μπορέσει να πετύχει αυτό το στόχο θα έπρεπε να αποκλείσει την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα γιατί σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο αντιλαμβάνεστε ότι ο ελληνικός θαλάσσιος αποκλεισμός της Τουρκίας θα ήταν πλήρης».
«Για αυτό λοιπόν η Μεγάλη Βρετανία με την έναρξη του αγώνα της ΕΟΚΚΑ το 1955 θέλοντας να διασφαλίσει τα δικά της γεωστρατηγικά συμφέροντα στην περιοχή και τη μόνιμη παρουσία της στη Μέση Ανατολή, αξιοποίησε την Τουρκία και την ενέπλεξε στο κυπριακό, δυστυχώς όμως με την συναίνεση και της σύμφωνη γνώμη και ελληνικών κυβερνήσεων. Έτσι λοιπόν ξεκινά μία πορεία από το 1955 έως το 1974, μέσα από μία σταδιοποιημένη διαδικασία όπου στην ουσία Ηνωμένες Πολιτείες, Μεγάλη Βρετανία και Τουρκία και κάθε μία για τους δικούς στους λόγους ήθελα να διασφαλίσουν τα δικά τους γεωστρατηγικά συμφέροντα.
«Ακριβώς επειδή η Κύπρος εξακολουθεί να βρίσκεται κάτω από την επεκτατική απειλή της Τουρκίας, και όπως από την δεκαετία του 1950 το σχέδιο που εκπόνησε το ειδικό γραφείο του μυστικού πολέμου της Τουρκίας , είναι σχέδιο επανάκτησης της Κύπρου, ο στόχος της είναι να ενσωματώσει ολόκληρη την Κύπρο στην τουρκική επικράτεια κατά τα πρότυπα της Οθωμανικής αυτοκρατορίας για να μπορεί να έχει αυτόν τον έλεγχο στην περιοχή. Είναι ακριβώς για αυτό το λόγο που οφείλουμε να διατηρήσουμε το φρόνιμα μας στο οποίο ομολογουμένως υπάρχει κάμψη τις τελευταίες δεκαετίες. Θα πρέπει με πλήρη αντικειμενικότητα και με θάρρος να καταγράψουμε τα γεγονότα που προηγήθηκαν, για να μπορεί και η σημερινή νέα γενιά τις κινήσεις της Τουρκίας για να μπορέσει να αποτρέψει αυτό το ενδεχόμενο της ολικής ενσωμάτωσης της Κύπρου στην Τουρκία, δηλαδή της τουρκοποίησης της Κύπρου.
«Είναι για αυτόν ακριβώς το λόγο που επιβάλλεται σήμερα όσο ποτέ άλλοτε, αυτή η προσπάθεια να καταγράψουμε τα γεγονότα της περιόδου αυτής στη βάση συγκεκριμένων εγγράφων, αλλά και των καταθέσεων των πρωταγωνιστών της περιόδου 55-74, δεν είναι για να ξύσουμε πληγές του παρελθόντος, για να δημιουργήσουμε διχόνοια, αλλά για να παραδειγματιστούμε και να γνωρίζει η νέα γενιά να αποφύγει τα ίδια ή παρόμοια λάθη που θα θέσουν σε κίνδυνο την εθνική, φυσική και θρησκευτική επιβίωση του κυπριακού ελληνισμού.
«Τις τελευταίες δεκαετίες ζούμε μία συστηματική προσπάθεια αναστροφής της ιστορίας, αυτοί που υποτίθεται πρόδωσαν για να φτάσουμε στο 74 να ηρωοποιούνται, αυτοί που θυσίασαν πολλά για να προασπίσουν τη δημοκρατία τη συνταγματική νομιμότητα και την ανεξαρτησία της Κύπρου από την τουρκική εισβολή, σήμερα στιγματίζονται. Για αυτό ακριβώς η ιστορική αλήθεια είναι πάρα πολύ σημαντική και όπως είπε και ο ήρωας ποιητής Δώρος Λοΐζου ο οποίος δολοφονήθηκε στις 30 Αυγούστου από τα στελέχη της ΕΟΚΚΑ Β στην δολοφονική επίθεση εναντίον του Βάσου Λυσσαρίδη, η αλήθεια είναι πιο καυτή και από τη μήτρα του ήλιου. Άρα οφείλουμε κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες να αγρυπνούμε γιατί οι κίνδυνοι για την Κύπρο δεν έχουν εξαλείψει, εξακολουθούν και υπάρχουν ακριβώς είναι που υπάρχει η εμπλοκή όπως είπα προηγουμένως συμφερόντων της Τουρκίας που είναι να προσαρτήσει την Κύπρο στην τουρκική επικράτεια, τα συμφέροντα της Μ. Βρετανίας είναι οι βάσεις της εδώ να παραμείνουν μόνιμα και να αποκτήσουν κυριαρχικά δικαιώματα, κάτι που δεν υπάρχει με τις συνθήκες του Λονδίνου, και των ΗΠΑ να ενδυναμώνουν τον γεωστρατηγικό τους ρόλο σε μια πολύ ευαίσθητη περιοχή όπως είναι η Ανατολική Μεσόγειος και η Μέση Ανατολή. Είναι για αυτό λοιπόν που θα πρέπει ως ελληνισμός να συνέλθουμε, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πια ότι δεν υπάρχει περιθώριο για άλλες χαμένες πατρίδες! Δυστυχώς πρέπει να τονίσω ότι όσες πατρίδες χάθηκαν ελληνικές ήταν αποτέλεσμα δικών μας λαθών, δεν πρέπει να επαναλαμβάνουμε τα ίδια λάθη. Για αυτό και θεωρώ ότι δεν υπάρχει οποιαδήποτε στιγμή που πρέπει να το αναδείξεις από τη στιγμή που εξακολουθεί να υπάρχει κατοχή και κίνδυνος για την Κύπρο είναι επίκαιρη».
«Αυτό το βιβλίο είναι αποτέλεσμα πέραν από των βιωματικών μου εμπειριών που έζησα ως παιδί από την τουρκοανταρσία του 1963 μέχρι το πραξικόπημα και την εισβολή και όσα επακολούθησαν, είναι και αποτέλεσμα της μεγάλης εμπειρίας και των στοιχείων τα οποία συγκέντρωσα ως πρόεδρος της επιτροπής για τον φάκελο της Κύπρου της κυπριακής Βουλής την περίοδο 2006-2011. Άρα θεωρώ ότι είναι ιστορική και πολιτική μου υποχρεώση αυτή μου την παρακαταθήκη και στις επόμενες γενιές».
«Εξοπλιστικά στην Κύπρο τη χρονική στιγμή που μιλάμε υπάρχουν σημαντικές βελτιώσεις, όμως αντιλαμβάνεστε ότι η Κύπρος από μόνη της δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την Τουρκία, είναι για αυτό το λόγο που τονίζω συνέχεια ότι απαιτείται σε αυτές τις συνθήκες και ειδικά τώρα είναι ιδανικές συνθήκες και η Ελλάδα να έχει μία ισχυρή στρατιωτική παρουσία στην Κύπρο και αριθμητικά και οπλικά. Για να ενισχύσει αφενός μεν τον δικό της στρατηγικό ρόλο στο χώρο της Μεσογείου αλλά κυρίως την διαπραγματευτική της θέση και από την άλλη πλευρά να λειτουργήσει ως μια δύναμη αποτροπής σε αυτά που η Άγκυρα επιχειρεί να πραγματοποιήσει, αυτό θα βοηθήσει και την Ελλάδα. Δεν είναι δυνατόν η μία εγγυήτρια χώρα η Τουρκία παράνομα να κατέχει το 37% της κυπριακής επικράτειας και να έχει σήμερα στην Κύπρο 35.000 τουρκικό στρατό, η Μ. Βρετανία να έχει τις βάσεις και να τις να αξιοποιεί τις βάσης όπως αυτή θέλει και η Ελλάδα που εγγυάται για την ασφάλεια του 82% του πληθυσμού, αυτή την στιγμή να έχει μια πενιχρή παρουσία στην Κύπρο».
